Uyum Şiiri - Mahmut Mustafa Kılınçer

Bir yorgunluk geçti yüzünden;
Gözleri bulutlandı,
Çoğaldı bulutlar
Taşmak üzereydi göz pınarları…
Gökyüzü karardı aniden
Yağmaya başladı yağmur
Boşalır gibi bardaktan.
Dolaşmaya çıktı
Sırılsıklam olma pahasına;
Boğazına atılan düğümleri,
Dolaşan dilini
Çözmeye…
Soğuk karanlıklar üşüştü…
Şiddetli, tutarsız rüzgar,
Bastırmaya çalışıyordu
Çığlığını öfke yüklü şimşeğin …
Rüzgarı kovalayacak kanatları olmayışına
Hayıflanıp
Koştu sıkıntılı sıkıntılı…
Aynı koyulukta birleştiler:
Yağmurda;
Ağır ağır içen
Yoğun karanlıklar…
Ruhunda;
Tutunacak dal,
Kurulacak taht arayan kabuslar…
İkisinde de
Acıların
Uzaklıkların arasında kayboluşlar…