Uykuya Düşman Gözler Şiiri - Şeref Işı

Bir an bile istemem,kendimle başbaşa kalmayı
Dar gelir şu koca dünya,bir adımda biter
Gözlerim kapanmaz geceler boyu
Karanlığa hüzün,gönlüme hasretin,gözlerime yaş düşer
Anlatamam kimseye,ne derdimi ne sıkıntımı
Yokluğun varlığımı ezip geçer
Bir sigara dumanında doldurur hayalin odamı
Dudağımda ismin,elimde resmin titrer
Gecelerde akar yüreğim hasretin denizine ey yar
Deli bir yanardağ gibi korlar içinde kalırım
Acıtmaz benim canımı ne keskin bıçak ucu,ne sırtımdaki oklar
Ben senin o İstanbul gözlerinde yanar kanarım
Ben gecelere uykuya düşman gözlerle bakarım
Dedim ya deymez kirpiğimin teli bir diğerine
Bırak o İstanbul gözlerinde ölene dek kalayım
Uykuya düşman gözlerimle hasretine dost bakayım
Seni seviyorum İstanbul gözlüm söyle ne yapayım.....