uyutmuyor bu yalnızlık
başımı koyduğum yastık
fare misali kemiriyor beynimi
uzandığım yatak,
binlerce düşünceyi nüfus ettiriyor benliğime
düşünmekten yorgun düşüyor bedenim
görmüyor...
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta