Uykusuzlar Uyuyakalmışlar

Uykusuzlar uyuyakalmışken yorgunlukların saltanatında düşler vezirlik yapardı göz kapaklarına.
Doğmamış bebeğin kulakta bıraktığı sedanın sarhoşluğuyla fırladım yatağımdan.
Ayağım bardağa takıldı,
Kalbim kırıldı,
Kan revan sular altında;
Hatır gönülün karışmayacağına karıştı doğmamış yaşadı.
Hiçlerden bir evvel zaman açıldı.
Baktı görmedi
Hiçin yeri ve önemindeki önemsizlik...
Görmeyecek kadar temizdi.
Utandı görmeyişinden sevindim.
Korkuyordum görmesinden
Acıyordum acımamalıydı;
Uyuyakaldı gecede kan revan sular kenarda...