Uykusuz Heceler Şiiri - Samet Kalabak

Gecenin ölüm dilimleri sararken gözlerimi,
Düşlerimden düş düş düşen gözlerin,
Ağır ağır karışıyor kısacık ölüşlerime…

Süt beyaz, kar beyaz, gül bembeyaz;
Aslında hepsi senin yanında biraz kirli beyaz.
Sen, ay tanem, bambaşka bir beyazdın göz bebeklerimde,
Şimdi uykusuz gecelerimin esiri göz bebeklerim kan çanağı...

Gözyaşlarım intihar etti dün gece!
Göğsümde parçalanan şey neydi sence?
Hayallerim mi, kalbim mi? Belki de sen!
Daha kaç senle parçalanacak bu ten?

Gömülüşüm günden güne erteleniyor.
Zaman sende dönüyor, bende ölüyor.
Akreple yelkovan kime torpil geçiyor?
Oysa sen gideli, ben öleli, çok oldu be sevgili.

Küstah bir mevsimin, karanlık bir gecesindeyim,
Seni bana yüklüyor bu uykusuz geceler…
Ellerim cebimde, sana takılıyor, sendeliyorum.
Seni gözlerimden düşürmemenin derdindeyim.
Dokunma, dokunma anılarıma, seni yaşıyorum.
Gözlerimin kıyısındaki parmak izlerindeyim,
Bırak, bırak bari onlarla sevişeyim.
Gözyaşlarıma dokunma, dokunma işte!
Onlar senden daha asil! ..

39. perondan kalktı aşkın ütopyası!
Sensiz bu şehir, cehennem coğrafyası!
Her hece, iyi geçmeyen gecelerin gözyaşı!
Bu sitemler, delik deşik uykularımın yası!

Bu defa çok fena bir yerimden koptum,
Kendimden çok uzaklara savruldum,
Ben kimim, nerdeyim, hiçbir fikrim yok!
Yokluğunla savaşmaktan öyle yoruldum ki,
Adeta gülmeyi unuttum…

O gün bana gelişin, beni benden çok sevişin,
Saçlarımı okşarken aşkı aklıma işleyişin,
Mantığı cımbızlamak gibiydi…
Ve şimdi gidişin, beni benden edişin,
Bir de üstüne her şeyi çiğneyişin,
Ot bitmez bir yalnızlığın zehriydi…

Aklım saklı,
Aklım ömrüne saplı,
Aklım ölüme yasaklı,
Bir gün çıkarsan aklımdan,
Saplanır aklıma kara saplı! ..

Deliliğe vurdum kendimi,
Ölümle yine kol kola yürüyor bu kara canlı…

Sorular, aklımı yoruyorlar…
Kime giydirdin benim soyunduğum, sende bıraktığım aşkı, kime!
Ben diye kimle sevişiyorsun, kimle uyanıyorsun!
Ağır gelir bu sevişmeler üzerine, gözlerini açtığında kaldıramazsın!
Hele ki dilin sürçerse,
Ben diye gördüğün hayaller, hayalet olarak çıkar karşına, sarılamazsın!

Kahretsin ki kalbimsin,
Kaderimsin,
Ama, benim değilsin! ..
Bundan kelli yerin belli…

Örümcek, ağını hayallerime sarmışken,
Senden korusun ALLAH beni…
Aşkım, ömrüne emanetken,
Ecel’den korusun ALLAH seni…

SAMET KALABAK