Uykusuz geceler Şiiri - Poyraz Can

Biraz uykusuzum bu gece yine sensizim.
Hayalin gözkapaklarımı çiziyor.
Gözlerin, harf harf ezberimdeyken
Sesin hâlâ içimi üşütüyor.

Kalbim, sana susmayı öğrendi,
Adını her nefeste gizliyorum.
Bir çığlık gibi içimde büyüyorsun
Ve ben her gece seni siliyorum.

Zamanı suçüstü yakaladım dün,
Elinde sen, kalbimde kelepçe.
Aşk dediğin bu muydu ?
Yan yana, ama hep başka hece.

Ben seni en çok sustuğumda sevdim,
Dilim dönmediği her yerde vardın.
Aklım sana sürgün, ruhum yasta
İçimde bin kere öldüğün bir yangın.

Bir şehir bırak bana, gideyim
İçinde sen olmayan bir sokak olsun.
Ayak izim düşmesin ardından,
Ama adım sende yankı bulsun.

Kalbim diyorum… bir misafirhane,
Sen geldin, çıkmayı hiç bilmedin.
Sana kapılarımı açık bıraktım,
Ama sen, penceremi kilitledin.

Geceye not düştüm: “O gelirse, uyandır”
Uyandım, sadece rüyan vardı.
Bir mektup bıraktın kirpiklerime,
Her harfi gözyaşından damladı.

Ben seni, suskunluğumla çağırdım,
Duymadın… belki de duymak istemedin.
Oysa adını taşırken nefesimde
Ben bile nefes almaktan vazgeçtim.

Bir gün bu şehir susarsa benden,
Anla ki, seni içimden gömdüm.
Gülüşün yasaklandı aynalara,
Ve ben tüm şiirlerimi söndürdüm.

Ama unutma can, bu kalp hâlâ
Adını duvarlara fısıldar.
Bir gün biri seni severse eğer, ve
Beni unutursan… gözlerin su tutar.