Uykum Firarda Şiiri - Kazım Doğan

Açtım odamdaki perdeleri,
Güneşi buyur ettim içeri,
ısıttım üşüyen yüreğimi,
Sevgimi demledim ateşinde,
sen diye yudumladım.
Ama hiç birşeyin tadı yok sensiz,
sensiz odam çok sessiz,
saatler grev yapmış çalışmıyor.
Zaman kelepçelenmiş bileklerinden kahretsin.
Odamdaki aynada yüzün kalmış,
Birde kokun kalmış yastığımda,
odamın her karesinde,
Komidinde tarağına, rujuna bakıyorum,
Birde resmine, seni arıyorum.
Ama hiçbir şey senin tadını vermiyor.
Bana yazdığın şiir defterinin sayfalarını açıyorum,
okumuyorum şiirlerini, çünki hepsi ezberimde,
sadece yazını kokluyorum sen kokuyorsun diye.
Olmuyor sensiz yinede gülüm olmuyor,
seni her an özlüyorum.
Gittiğin yer bir adımlık oysa,
Elimi uzatsam saçlarını okşayacağım,
Bir adım atsam yakalayacağım mesafedesin,
sensiz bir an bir ömre bedel,
aşk sevda bu olsa gerek.
Seni ne kadar çok sevdiğimi
sensiz kalınca daha iyi anlıyorum.
Uyku haram gözlerime,
set çekmiş uykulara göz kapaklarım grevde,
Tan vakti düşmüş odama güneş yerine,
zoraki geçen zamanda,
bana bir asır gelen yokluğunda.
ben hala grevde olan göz kapaklarımın kurbanıyım.
Ve hala ayaktayım.
Gel kapıyı çalmadan kalbime girdiğin gibi
anahtarı sende kapımın ve kalbimin,
sormadan gir içeri.
Çabuk gel artık bitiklerdeyim.
Bitiklerdeyim gülüm.