Uykulu ve Alerjik Şiiri - Kağan İşçen

yazdığım şiirleri unuttum
ceplerimde göç mağduru kuş yemleri
bıraktığım sözcüklere
dönüp bakmıyorum
bir kere bile
artık herşey gri bir yağmur bulutu
gecesiz ve akşama doğrulu

elleri çatlamış çamurlu bir çocuktum
uykulu ve alerjik
yüzünün biricikli anlamına vurgun
nedeni olan tınısızlığımın
odanın penceresine uzanan
ağacın elleri olmalıydım ben
uyusam da bir yanım hep saçlarında
ölüme alerjili aşkına tutuk
sensizliğimle bir seni aldatmadım
kucağına saklayarak bütün uykularımı
yalnızlığımı sevdiren uzaklığını aşıp
dalmalıyım en son uykuma
hiç uyanmamacasına
ölüme alerjik kollarına çocuk

yağmur suyunun portakal yaprağını sevişiydi
bütün bir hayat felsefemin kökeni
sesinle susmuştum
sessizliğimle konuşturuyorum şimdi yüreğimi
dudaklarıyla birlikte yekpare ağzı
yeryüzü kadar büyük