Uykulu Sardunya Şiiri - Ayşe Uçar

kapı önünde
meneviş sokağı sokağın içinde mırıl kedi
meneviş sokağı içinde kapı kapı önünde uykulu sardunya
sokak lambası sessizliğinde gülüşü renkli rüzgâr
loş aydınlığın içinde loş kıpırtılar uykuya nazır evler
tekil kaldırımların ensesinde gölgelerin ayak takırtısı

ah! yâr
bugün de gece oldu gelmedin
gece oldu seni göremeden sesini işitemeden
yüreğimi sıkan bir el keder tohumları serpiyor aklıma
keder tohumlarından sonra ah! hepten umudun bağrı yandı
kar yağdı pencerelerine vuslatın benzi ağardı gülümsemenin
üşüyorum yâr! üşüyorum mezarlık dolu kalbim
kalbim günü dolmuş mevta dolu
mevta dolu

yaprak gibi sarardı gövdem
gövdem sarardı yaprak gibi
kimsesizliğin rüzgârında savruluyor parmaklarım
ne korkunç pençeleri var yalnızlığın kalbimi tırmalıyor
yalnızlığın pençeleri ne korkunç tırmalıyor duvarları
ümitsizlik çöktü artık içime yakmıyor aşk perişan dilim
dilimin perişan köşelerinde vuruldum ah! ile
kifayetsiz solgun kelimelerde
ah! sen öldün

hep yalansınız aldatıcı rüyalar
yalansınız hep rüyalar tıpkı baş döndürücü bahtım gibi
ah! ruhumun kederli hüzünkar yolculuğu uyanık mısın
uyanık mısın kalk gidelim artık şarabi renkli kum tepelerine
gidelim kum tepelerine azığımız olsun ağıt suyumuz olsun gözyaşı
olsun be batan güneş adına
solan papatya adına

gözetleyeyim içimdeki mevta ordusunu soğuk bir kalple
soğuk bir kalple kavrulayım cehennemin ta dibinde

kapı önünde
meneviş sokağı sokağın içinde mırıl kedi
meneviş sokağı içinde kapı kapı önünde
uykulu sardunya

ayşe uçar
13092023
07:48