üveyik kuşlarının koynunda gece
ağaçları dalları yaprakları örttü karanlık
günün kargaşasını sildi esin dolu vakitler
bilinç ürkek uykuların düş tohumlarını
ekerken yosun tutan zamana
emanet canlarla yürüyoruz
yaşamın dikenli yollarında üç ileri iki geri
kalabalık fısıltı yığınlarının içinde ziyan aklımızla
bazıları intihar düğümleri atarken boyunlarına
bazıları istikbalin ışığında göğe uzanma derdinde
hayat hep ketum bilinmezliklerin içinde
çoğu zaman kışa dönmüş yüzünde
mutsuz ekinler üretirken
insan çoğu zaman verimsiz
sonu belirsiz hayallerin
yılgın toprağında yenik
üveyik kuşlar sonatını
bestelemekte
mevsimler gibi döngüsel yaşlarımızla
ağır ağır tırmanıyoruz sonun sonuna
fırtına ekip rüzgâr biçsek de nihai çizgide
nefes nefese kalan yüreklerimizde
amansız hasarlarla parçalanan
dillerimizde hep suskunluk
türküleri
belki de bu kadar anlam yüklememeliydik
başı belli ve sonu belirsiz olan kıraç yaşama
belki de bu kadar zorlamamalıydık
kalbimizi
kendimizi
hayatı
üveyik kuşları gibi gündüz şakıyıp şakıyıp
geceleri siyah beyaz fotoğraflardaki gibi
geriye atıp hayatı
zamanı dondurup gözlerimizde
beklentilerin ayarını kısıp kanat açmalıydık
her güne hoplayıp zıplayıp
......................
204202501:57
Kayıt Tarihi : 11.9.2025 12:44:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!