Uyku Kaçıran Şiiri - Zafer Başkaya

Sensizlik ne uyutuyor ne de durduruyor yerinde. İçim dışım sensizlik olmuş. Boğazıma kadar özlemine boğulmuşum. Zaman ilerledikçe içine çekiyor beni. Sen ay vurunca odaya doluyor . rüzgar estikçe hayalinle ruhumu okşuyorsun. Hiç bir özlem kapımın eşiğinden böyle güzel girmemişti inan. Sen dinlediğim şarkılarda bana kelimesizlikler bahşediyorsun. Ne kadar güzel senin varlığınla yaşanılan hayat , olmadığında bile mutluluğum oluyorsun. O var benim hayatımda diyip mutlu olmak diye birşey var. Sen o şeye paha biçemediğim nedenim oluyorsun. Nasıl özlüyorum seni ve sabah nasılda ağır adımlarla yaklaşıyor geceye. Bir insanın nefes alışı , uyuyuşu ve mimikleri merak edilir ve bu merak her nefeste daha da kuvvetlenip kalbini ele geçirir mi insanın. Kalbimi ele geçiriyorsun kadın. Durma! Devam et. Durursan durulacağım mutlulukta.