Sesini tenime gizliyor bir karanlık, uyuyorum.
bulduğum ilk mitolojide kaybediyorum Tanrı'yı.
Rüyalarımdan Mahno'yu sorumlu tutup
Paris'te veremden öldürüyorum gerçekleri.
Babam ajans haberlerinde kendisinin ölümünü
dinliyor ve bana gelmeden önce Eurydic'i
üçüncü kez kaybediyor Orpheus
uyanıyorum, sevgilimin gözlerinde
ancak bir kadının çekebileceği kadar acı,
durgunluk ve sokaktaki susku. Yüzüme elektrik
faturaları çarpıyor, kimlik kartım ve sınavlarım.
Çatılarda kuşların her zamanki konukluğu.
Ansızın dönüyorum odama, odamda uçları eprimiş
bir halı ve acıları genç Werther'in.
Kayıt Tarihi : 22.2.2017 12:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!