Uygunsuz Vakitler Şiiri - Erol Akalın

UYGUNSUZ VAKİTLER

ne vakit birikmiş özlemlerim arasa seni,
telefonun teli
dipsiz bir kuyuya dolduruyor sesimi.
ruhumu, sağır bir aşk parçalıyor.
savaşmak zorunda kalıyorum
yusyuvarlak ay’la.

ne vakit coşkunluğum karşılasa seni,
amele tutuyorsun,
hani gereğinden de fazla
sessizliğini çingene çarşafları gibi
geriyorlar dört yanıma.
buzdolabının ayar tutmaz yerine konuyorum.

ne vakit saate bakıyorsun,
renksiz bir örgüye bakıyorum,
boş bir sehpa.
o vakit, ilk göz-ağrım Keriman geliyor aklıma.
ve tenekeden otobüslerimi çıkartıyorum hemen.
yol adında bir kızım oluveriyor.
yürüdüğüm her yer mayın tarlası
bastım basacağım oluyor.