Zeynep Yavuz Adlı Antoloji.com Üyesinin Hakkı ...

Sevmeyi Seviyorum
Anlamalı herkes sevmeyi sevdiğimi,
haykırmalıyım güzeli, çirkini, iyiyi, kötüyü
Beni sevmeyene de sevgimi anlatmalıyım

Herkes bilmeli sevgimi
Uçan kuşlar bilmeli,
köprü altındaki kör kemancı,
denizler, gökyüzü, köşedeki ihtiyar balıkçı

Acılı yıllarım bile bilmeli onları da sevdiğimi, susmamalıyım
Ve sonra kol kanat gerip kucak açmalı gelecek
Gülerek sevgiyle selamlamalıyım
Her şeyi,herkesi.....

Unutacağın kadarım

Zaman her şeyin ilacıdır; eğer yanlış reçeteye yazılmamışsa...
Öyle kısa ki unutmanın hafızası.
Kalbimi seyrine bıraksam döner geri biliyorum. Ama zor olan tekrar başlamak değil; tekrarlanmaktır
Bildik kırgınlıkları tekrar yaşamak daha çok kırıyor kalbi ikici seferde.
Oysa anlamalıydın anlayabilmeliydin seni yakmamak uğruna kendimde neleri ateşe verdiğimi.
Beni hep yazdıklarımla anlamaya çalıştın; gitmeme belki bu kadar şaşırmazdın, sildiklerimi de anlasaydın.
Unutabilirsin beni, zor değil bu. Neleri unutmadık ve neleri unuttu bizi.
İnan aklında kalandan fazlası değilim, olamam. Çok değil, unutacağın kadarım işte.

Belki şehir uzaktı belki hayallerimiz kaybolmuştu ortasında kalabalığın.
Düşlerimizi yitirmiştik belki kayıp sevdalarda, belki gün; o gün hiç doğmamıştı ve daha uyanamamıştık hayata. herşeyin bittiğini düşündüğüm zamanlarda özgürlük fısıltılarıyla bir fırtına kopar içimden. Haykırırım kalkarım ayağı şimdi sende eğer yalnızsan umutsuzsan düşlerin düşlediklerin gibi değilse eğer, olmadık yerde gülümse kendine ayağa kalk ve Rüzgarı hatırla.

Dostluk, her türlü acıya beraber katlanmak değil, her türlü acının üstesinden beraber gelmektir. Senin derdinden kendine dertler yapan, senin mutluluğundan kendine gülümsemeler icat edendir dost.. Yaranı sana hissettirmeden iyileştirendir. Karşındaki konuşurken, kendin konuşuyormuşsun gibi hissettirendir dost. Dost, acı çektireceğini bildiği halde acı konuşmaya devam eden ve bunun için geride bıraktığı kayıplardan asla pişmanlık duymayandır. Arandığında bulunamayacak kadar az, bulunduğunda aranamayacak kadar çok olandır dost. Dost hep acı söyler,. Bir diğerinin hayatını sırtlanmanın gereğidir bu. Sana rağmen senin için kırabilir kalbini... Eğer senin gerçek dostunsam ve yine bir gün gitmek zorunda kalırsam, seni bulduğumdan daha iyi bir yere bırakmalıyım. O zaman dostluğun hakkını vermişim demektir.

Ne zaman adam gibi adam oluyor insan;

Çok gezdiğinde mi
Çok gördüğünde mi
Çok bildiğinde mi? ...

Çok ünlü, çok zengin olduğunda mı; çok sevildiğinde mi? ...

Yoksa bunların hepsi bir kenara ADAM GİBİ SEVDİĞİNDE mi? ! ...

Senin olmadığın yerde, ne olduğunu biliyorum! ! !


Öznesiz cümleler kurmaya alışmıştım ben oysa...
Yalnızlığıma, ıssızlığıma sahip çıkmıştım onca kalabalığın arasında..
Korkularımdan korkmamayı öğreniyordum yavaş yavaş...
Hayallere düşlere sığınıp onlarla avunuyor...
Küçücük mutluluklara, hayata dair geçici heveslere sarılıp gülümseyebiliyordum...


Geride bırakmıştım bütün hüzünleri, ertelenmişleri, yaşanmışları, yarım kalmışları...
Yürüyordum ardıma bakmadan kendi yolumda...
Geçmişin izleri bazen takılıyordu ayaklarıma bir yerlerde...
Ama ben aldırmadan yürüyordum işte...


Sevdaya dair hikayelerin noktasını koymuştu hayat yıllar öncesinde...
Ben de çaresizce boyun eğmiştim ona...
Bence mutluydum ben kendi kendimle...
Hiç beklemediğim bir zamanda, ansızın çıktın yollarıma...


Yalan mıydın sen...!
Yalan bunca ısıtabilir miydi ruhumu...!
Bunca işler miydi sevdanı yüreğime...!
Geçmişin izlerini silip, doldurabilir miydi yüreğimi böylesine...!


Bilseydim dinler miydim seni...!
Geçmişimden koparıp, beni alıp gitmene izin verir miydim...!
Görseydim, eğer sonunu görseydim...
Başlamadan daha, orada dur derdim...!
Bilseydim, eğer sonunu bilseydim...
'Sevme bırak' derdim...!
'Sevme, uzak dur'...!


Geldiğin gibi de gittin ansızın bir gün...
Sensizliğe alışmak daha zordu yalnızlığa alışmaktan...
Şimdi öznesi sensin cümlelerimin, yüklemleri yok...


Sensiz günüm zordu zaten, bir de sen geldin üstüne...
Yokluklarım yetmezmiş gibi, sen de eklendin üstüne...


Ben zaten bunları sen olmadan da yaşardım...
Ne gerek vardı sana, sensiz de yalnız kalırdım...
Ben zaten sen olmadan da ağlardım isteseydim eğer...
Ne gerek vardı sana...!
Ne gerek vardı yokluğuna...!

Yüreğin daralırsa bir gün
Nefessiz kalırsan bedeninde
Sığamazsan evlere, odalara
Göz yaşların saklanamazsa gözlerinin ardında
Bana gel.
Bir soluklan yüreğimde
Belki huzur bulursun
Sevdiğin ellerimde.
Belki kendini görürsün
Gülen gözlerimde...
Hayat tuzaklarla dolu
Bazen yanarsın.
Bazen yanlış ta yaparsın.
Belki iyi olur sonu
Başka bir kapı açarsın...

Unutur mu yüreğin
Çare var mı kaçmaya
Bir cevap buldun mu ki
Kaybetmekten korkmaya...

Yalnız kalırsan bir gün
Sevdiklerin uzaktaysa senden
Ve dört duvar arasında yankılanan
Yalnız senin sesinse duyduğun
Bana gel.
Neden diye sormam.
Bilirim yalnızlığın ne demek olduğunu.
Yalnız yenmez
Soğur yemek tabağında
Yalnız gülünmez
Sadece yalnız ağlanır.
İster gülmeye
İster ağlamaya gel.
Bil ki bu yürek
İncitmez seni.
Ömür boyu saklar sevgini...

Belki özlersin de
Sebepsiz sürükler ayakların seni bana
Kapımın zilini çalarsın yine
Ansızın gecenin karanlığında.
Geldiğin gibi usulca gideceğini bilirim
Ama hazırdır yerin.
Doğru muydu, yanlış mıydı
Bir vardı, bir yoktu
Elimizde ne kaldı
Geriye bakmak hafifletti mi acımızı?
Kül etti, duman etti.
Bu sevda çok yaktı canımızı.

Sevdiğini de bilirim
Özlediğini de.
Dilinin ucuna kadar gelip
Bana gel diyemediğini de.
Yine de gelmezsen, anlarım.
Güçlü olmak gerek bazen
Belki kabullenmek.
Kaldır başını göğe
Belki de aradığın bir melek.

Biraz kırgın, biraz yorgun
Gülen yüzü solmuş, yüreği vurgun.
Yanlış zamanlarda,yanlış adamlar sevmiş
Gözlerinin içinde ışığı sönmüş...

Bir gün, hayat ağırlaşırsa omuzlarımda
Anlatamazsam kimseye
Ya da çok özlersem.
Güzel şeyler yapmışsam
Paylaşmak istersem.
Hala sevdiğini görmek istersem
Gelebilir miyim sana.

Kızıl bir akşamüstü
Tatlı bir meltem gibi
Dokunur mu ellerin saçlarıma...

Tükenir elbet, gün de tükenir
Ömür de.
Aşktan da çalar zaman
Hatıralardan da.
Şimdi bütün sevdalarına bir sigara yak.
Hasretle çek dumanını içine.
Ama yalnız beni düşün
O dumanın hayalinde.
Yalnız beni özle, nefesinde.
Sigaran kalmadıysa eğer
Bana gel.
Sigara içmem
Ama saklıyorum senin için bir tane.....

Geldim: Gitmelere bekle diyerek.
Attım valize bir kaç kırgınlık,
Bir iki vefasızlık,
Bir kaç acı söz;
Benim hatırladıklarım.

Bir kaç iyi söz,
Senin unuttukların.

Geride kalan ne varsa
Boğazın sularına serdim.

Geldim; Korkma aç kapıyı,
“Sende kalmaya değil,
Beni almaya geldim”

Sen benim hüzün yanımsın... Güneşin vurmadığı gölgede kalan yanım. Kimselerin bilmediği kendime sakladığım. En çok ayazda kalmış olup da rüzgara savuramadığım alıp alıp defalarca sineme sardığım yanımsın. En çok kanayan yarama sarmaya çalıştığımsın. Sardıkça kanayan kanadıkça sardığımsın…
Sen Benim Hüzün Yanımsın..

Sen benim hüzün yanımsın.. Her doğan günle bir kez daha ümidimi yıkan tarafımsın. “Olmadı olmayacak” dedirten hain düşmanımsın. “Ah çıksa gelse şimdi…” diyecek kadar kendimi kaptırdığım saflığımsın. “Çıksa ve gelse alsa ve götürse…” diye çırpan kanadımsın. Ve her defasında kendime kırk kez söyleyip kırk kez yanıldığımsın.

Sen benim hüzün yanımsın.. Söküp atamadığım umut çiçeklerini gömdüğüm toprağımsın. Bahar gelir yeşerir diye yağmur çamur kar kış demeden suladığımsın. Olur da bir gün açarsın diye beklediğim sevdamsın. Sevda çiçekleri açar mı bilinmez ama umuduna umudumu bağladığımsın.

Sen benim hüzün yanımsın... Dar vakitte bulup tez zamandaki kaybımsın. “Ne olur kal benimle” dedirtecek kadar yalvardığımsın. “Sensiz hayatı istemiyorum” diyecek kadar uçurumdan kendimi attığımsın. Geceyle gündüzümü yanlışla doğrumu karıştıran arafımsın. Sahi sen benim soldan soldan vuran yanımsın.

Sen benim hüzün yanımsın.. Sensizken anlamını yitirdiğim hayatımsın. Bütün kelimelerime yüklediğim anlamsın. “Sen” diye başlayıp da bitiremediğim üç noktamsın. “Sen sen ille de sen” diye durup durup nefes aldığımsın. “Sen varsan ben varım” dedirtecek kadar kendimi hiçe saydığımsın. Kaderi kaderime yazılsın diye her gün Yaratıcıya yalvardığımsın. Aklımda yüreğimde ve duamda olansın.

Sen benim hüzün yanımsın.. Bakışına hasret kaldığım sesine özlemle bağlandığımsın. Özlemim hasretim bakmaya doyamadığımsın. Bahtıma doğanımsın. Olmazsa olmazsımsın. Nefretim öfkem kinim sevincim umudum düşüm rüyam hayalim en çok da ağlayan en çok da ağlatan yanımsın…
Sen tarifi imkansız aşkımsın. Cansın… Candasın… Canımdan öte canımsın..! !