Evin ortanca çocuğuyum ben. O yüzden midir bilmem, idare etmek yaradılışımın bir parçasıdır. Kimsede kusur aramam, olduğu gibi alırım insanları hayatıma. Dikensiz gülün olamayacağını iyi bilirim. Olursa da artık gül değildir nasıl olsa.
Sonbaharın ilk günlerinde doğmuşum. Sanılanın aksine hüznü çağrıştırmaz bende hazan mevsimi. Kıpır kıpır ilkbahardan sonraki yaz sıcaklarının ardından gelen dinginlik dönemidir. Huzuru, sakinliği, olgunluğu yaşarım ben sonbaharda.
Yazmak… Okumaktan sonra en sevdiğim eylem bu olsa gerek. Hayatın koşuşturması arasında gözümüzün önünden akıp geçen anları yakalayıp ölümsüzleştirme çabası bir nevi. Tıpkı deklanşöre basıp “o an”ları “ fotoğraflayarak “anılar” a çevirmek gibi. Bazen sadece olduğu gibi yansıtırken, bazen de hayallerimle bezerim yazdıklarımı. Sonunun nereye varacağını düşünmeden akıp gider kalemimden sözcükler. Kendimi en rahat ifade ediş şeklimdir bu benim.
Kişiden kişiye değişir rahat etme şekilleri. Kimisi konuşarak rahatlar, kimisi kalabalıklara katılıp coşkuyla dans ederken özgür hisseder kendini. Benimse parmaklarımın ucundan döküldükçe kelimeler hafiflerim, hafifledikçe yerden kesilir ayaklarım.
Biraz gerçek, biraz hayal, okuyanlara da yazan kadar keyif vermesi dileğiyle…
KendimCE
Evin ortanca çocuğuyum ben. O yüzden midir bilmem, idare etmek yaradılışımın bir parçasıdır. Kimsede kusur aramam, olduğu gibi alırım insanları hayatıma. Dikensiz gülün olamayacağını iyi bilirim. Olursa da artık gül değildir nasıl olsa.
Sonbaharın ilk günlerinde doğmuşum. Sanılanın aksine hüznü çağrıştırmaz bende hazan mevsimi. Kıpır kıpır ilkbahardan sonraki yaz sıcaklarının ardından gelen dinginlik dönemidir. Huzuru, sakinliği, olgunluğu yaşarım ben sonbaharda.
Yazmak…
Okumaktan sonra en sevdiğim eylem bu olsa gerek. Hayatın koşuşturması arasında gözümüzün önünden akıp geçen anları yakalayıp ölümsüzleştirme çabası bir nevi. Tıpkı deklanşöre basıp “o an”ları “ fotoğraflayarak “anılar” a çevirmek gibi. Bazen sadece olduğu gibi yansıtırken, bazen de hayallerimle bezerim yazdıklarımı. Sonunun nereye varacağını düşünmeden akıp gider kalemimden sözcükler. Kendimi en rahat ifade ediş şeklimdir bu benim.
Kişiden kişiye değişir rahat etme şekilleri. Kimisi konuşarak rahatlar, kimisi kalabalıklara katılıp coşkuyla dans ederken özgür hisseder kendini. Benimse parmaklarımın ucundan döküldükçe kelimeler hafiflerim, hafifledikçe yerden kesilir ayaklarım.
Biraz gerçek, biraz hayal, okuyanlara da yazan kadar keyif vermesi dileğiyle…