Zeynep Mutlu Adlı Antoloji.com Üyesinin Hakkı ...

ÜLKEME BENZER GÖZLERİN

Ülkeme benzer gözlerin
Bazen ahulu
Bazen buğulu
Deler geçer yüreğimi
Kirpiklerin ağulu

Ülkeme benzer gözlerin
Bakışın
Bir direnişin manifestosu
Kapama gözlerini
Kaybederim sevdamı
Ben sensiz şaşarım
Şaşırırım yolu

Ülkeme benzer gözlerin
Denizlerince bilge
Toprağınca üretken
Dağlarınca uslu

Nehrince çılgın
Güneşince sıcak
Baharınca coşkulu

Kaşların Kafkas kartalı
Fırat’tır coşar deli dolu
Yeşilinde Dicle akar
Dağlar dayanmaz bakışına
Çeliği büker
Bir işmarınla
Bin yiğit baştan çıkar

Ülkeme benzer gözlerin
Gâh düşlü
Gâhı telaşlı
Sevgi dolu
Güzünce yaşlı
Çiçeğe durmuş papatya gibi gülüşlü
Umut dolu gözlerin maviye çalar
Ondördünde ay gibi bakar
Anadolu gibi asil ağırbaşlı

Ülkeme benzer gözlerin
Bazen eser bir deli rüzgar
Türküye durur
Yemyeşil bir selvi bir çınar
Kimi zaman kine
Dirence kesmiş yüreğin
Belli ki için için kanar
Belli ki kendini
Kökünü kökenini
Belli ki geçmişini
Yitmişini arar

Ülkeme benzer gözlerin
Kavgan sınıfsal
Acın cinsel
Her yanda kin
Örselenmiş sevdan
Harami
Hoyrat ellerde
Dişlenmiş memelerin
Kan kokar

Bilirim
Bu sahte
Bu eğreti
Bu düzmece
Bu bet bu beter
Bu lanet düzeni
O bakışların utancı yakar

Bilirim
Cinselliğin
Sınıfsallığın
Köleliğin zincirini
Yine sevdan kırar
Bir umudum sende
Bu dokuz kapılı zulmün kalesini
Yıkarsa
Bu gözlerin hıncı yıkar

Sen ki asi
Sen ki asil
Sen ki güzel narin,
Sen tertip sen düzen
Sen güllerce kibar
Sen ki nazlı nazenin
Sen cilve işve cazibe
Ve sen ki dilber

Kolay değil
Durman duyarsız kalman öylesine
Kolay değil
Asiye, anne
Soyulana Sövülene
yar olmak kolay değil
Ezilene sözcü
Direnene dövülene gözcü olmak da öyle

Havva Anamız ki
Bedelinin cennet
Bedelinin sürgün
İblis
Ve nefisle kavga
Olduğunu bile bile
İsyan etmişken
Gelmezken ipe sapana sen
Örgütlemişken Adem Baba'yı yasağa yulara

Korkağa, yalakaya
Yalağa yalamığa helalli olmak
Hırsıza haine hanım olmak
Hele ki sülüğe sümsüğe nikahlı olmak
Ölümden de beter

Ülkeme benzer gözlerin,
Sen ki

Gördes’li Makbule
Sultanahmet’te Halide, Nakiye
Erzurum’ da Nene Hatun
İzmir de Asker Saime

Amasyalı Adil kızı Zeynep
Tarsuslu Kara Fatma
Osmaniy’de Kılavuz Hatice, Tayyar rahmiye,
Erzincanlı Osman kızı Emine
Binbaşı Ayşe Kadın

Bimem ki hangi sayfaya sığar
Her dağa
Bir karış toprağa
Batarsa güneş seninle doğar
Ögürlüğe,azatlığa
Her güzlliğe
Mührünü vurmuş adın

Sen yar
Sen ana
Sen ki
Kadeş’e mürünü vuran kadın Tavana

Üretken Kibele
Sen özgür kadın amazon
Sen ki
İsa’ya
Musa’ya
Mustafa Kemale
Yani sen
Güneşe
Güzele
Gülüşe gebe

Troyalı Helen’den
Aslı’ya Şirine
Şu çile çeken annene;
Sevdasını taşır nice aşkların
Güvercin gibi barışın
Bir salkım üzüm gibi kardeşliğin
Hasrettir sevgiye
Çalışmaya ve bilgiye

Yaprak gibi bölüşmeye
Bahara durmuş toprak gibi üretmeye
O olmayası
O kahrolası
İlk aletin keşfinden bu güne
Kalmışsın
Gücün merhametine
Susamışsın hürriyetine

Bilmez misin
Bu zehri
Bu kahrı
Bu çamur çepel nehri
Bu cünüp, bu cenabet şehri
Yıkayıp yursa
Göz yaşların yıkar

Başağa durmuş buğday benizli
Karanfil gibi esmer
Gül gibi pembe
Çiğdem gibi beyaz tenli
Bir nice güzelin
Özlemini taşır
Hakkın adaletin
Aşkın sevginin
Eğersiz amasızının
Hesapsız kitapsızının
En basit bir canlı kadar özgür olmanın

Ülkeme benzer gözlerin
Gözlerinde görürüm
Haini laini
Riyayı yalanı
Gözerinle gülerim
Sevdanın
Sevişin
Sevincin
Sevginin
En safını
En yalınını
En özelini

Gözlerinde yaşarım
Devrimin
Değişimin
Eytişimin en hasını
En güzelini

Can demişim sana
Canan demişim
Yar demiş yanmışım
Yaren etmişim
Adını anmışım
Ayağım taşa takılsa

Gülüşünü gül
Ninnini türküme dil
Saçını sazıma tel
Yüreğini sevdama yol etmişim

Bilirim
Kanını
Cananını
Sevdanı
Her şeyini
Her yanını verdin
Ölümüne sevdin bilirim

Sen ki asi
Sen ki asil
Sen ki güzel narin,
Sen erenler evliyalar
Nice yiğitler anası
Sen vefa,
Sen cefa
Sen Meryem
Sen Havva
Kanını can etmişsin
Kara sevdalısına
En acılısına yavrunun
En belalısına yârin

Gelmişim kapına
Son umudum yeşilinde
Gök mavisinde
Gözlerinin
Zeytin karasında

Üçlerin
Kırkların yedilerin
Yüzü suyu hürmetine

Göklerin
Denizlerin
Toprağın ve yıldızların
Havada uçan
Dalda açanların
Yerde bitenlerin sevdasına
Düşenlerin
Düşünenlerin
Hakkına hatırasına
Tut da elini
Al götür sevdanı yarınlara
Sen veririsin bilirim
Aşkın da acının da en güzelini

Çocukların
Çiçeklerin
Kuşların böceklerin hatırına
Ne olur
Allah aşkına
Ülkene sevdana ve özgürlüğüne
Kapama gözlerini

Mahmut NAZİK 13.04.2009 Mersin

KALDIM GERİYE

El bir kere doğar,
Ben bin kere doğdum
Her çiçeğin açışında.

Her canlı ölümün sözleşmesi,
Senediyle doğar elinde.
Ama el bir kere ölür,
Ben bin kere öldüm;
Kaç kere kovdum kapımdan,
Anlaşmazlığa düştüm Azrail’le.
Bin kere vuruldum,
İbrahimi ateşlere verildim
Bin kere dirildim yine

Bir yarla yetinmedi yüreğim
Kaç kere baştan çıkardı
Sevgi sunarken,
Hazzı, özgürlüğü yola gelmezliği.
Bin yaranın acısını duydum can evimde.
Kaldım geriye.

Kaç gece gerdeğe girdim ay ışığıyla,
Üçten dokuza
Bin kere boşadım inançlarımı.
Çiğdem çiğdem
Kaç bahar toprağın gülüşünü yaşadım.
Kaç son bahar umutlarım döküldü,
Ağladım, ağladım, ağladım..
Kaldım geriye

Kaç nisan
Sevdanın soluşunu yaşadım ben.
Kaç kere insanlığın ölüşünü
Çiçeklerle güldüm,
Yapraklarla döküldüm.

Gülen çiçekler soldu,
Ağlayan yapraklar döküldü,
Kaldım geriye.

Yüreğimde göllenmiş acılarımın
Bendi yıkıldı kaç kere
Kabuk bağlamış ihanetleri kanattı riyanı eli
Sevdanı basmışım tuz yerine
Gömüp de acımı yedi kat yüreğin dibine
Kaldım geriye

Ne güzeller gördüm,
Gülüşü ay gibi.
Zarif, narin, uysal
Sevgisi sevgi
Kirpiğini ok edip
Kaç kere takılı kaldım kaşının yayına,

Kaç kere öldüm;
Kaç kere gömüldüm
Gözünün katran karasına
Aşkı aramakla geçti ömrüm
Doğumla ölüm arasında
Kaç kere vurdular
sevdamı can evinden
Kaldım geriye

Ne yiğitler gördüm
Kini kin,
Öfkesi öfke,
Ustura gibi,
Boşalmış yay gibi.
İnancı kör etmiş gözlerini.
Dal gibi yıkıldılar önümde
Ben,
kaldım geriye
Ağırlığını taşırım
Erimiş kurşun gibi yüreğimde.


Mahmut NAZİK 15.03.2008 MERSİN