Yusuf Değirmenci - Hakkında Yazdığı Tanıtım Y ...


Yusuf Değirmenci 25/03/1945 Amasya ili Gümüşhacıköy ilçesi saraycık köyünde dünyaya gelmişim.kendi ilçemde orta okulu okuduktan sonra yoksulluk nedeni ile okuyamadım 14/02/1968 tarihi itibari ile polis memuru olarak emniyet teşkilatında görev aldım bu vazifem esnasında akşam lisesini bitirip polis akademisine girdim. 1977 yılında komiser yardımcısı olduktan sonra çeşitli rütbelerde , Ankara,Malatya,Erzincan;Elazığ.Sivas,Trabzon,Giresun.Osmaniye.ve en son Balıkesir polis oklunda müdür yardımcısı ve öğretmen emniyet müdürü olarak görev yaptıktan sonra terfien birinci sınıf emniyet müdürü olarak emekli oldum. 1976 yılında akademide öğrenci iken ANANDOLU ANASI isimli 2004 yılında da VURULMAYA VARMISIN isimli şiir kitabım ve 2017 yılındada kumran yayınlaırnda HER GÜNAHIN ŞEYTANI isimli romanımı yayımladım polis emekli emniyet müdürleri derneğine ait çagin polisi dergisinde de şiirlerim yayınlandı
kitap okumayı, şiir yazmayı, ve yürümeyi seviyorum
Yusuf Değirmenci emekli emniyet müdürü


BENLİĞİMİ ARARIM

Artıyor günden güne, derdim, gamım, efkarım
Arşı deler feryadım,Tanrıya varır zarım
Ne oğlum,ne kızım,ne koynumda ki karım
Anlamıyorlar beni,ben kırılan vakarım.

Feryadımı, Tanrı bile duymazdan gelir
Bilemedim, dünyada insan nasıl sevilir
Ve yahut,başkasına nasılda sevdirilir
Ağlasam göz yaşlarımı tutuyor arım.

Bir utançtır ayırtmış, ruhumla benliğimi
Kansere çevirmiş dert, etimi, kemiğimi
Kov gitsin bir tarafa, artık erkekliğimi
Kemiğimin içinde, iliğimi ararım

Bu derece bedbinim,bu derece çaresiz
Derler ya,dünyada, gönül yoktur yarasız
Günüm geçmedi öfkesiz,çaresizim, çaresiz
Ben var mıyım, yok muyum,kendime bunu sorarım.

Etimi tırnağımdan,iliğimi kemiğimden
Yaşamı benliğimden,iyiliği gönlümden
Ayırdılar,ayırdılar beni umutlarımdan
Ben umut çatısını, acep nasıl kurarım.

Kalmadı artık şevkim,yitik oldu zevklerim
Yok kimseye zararım, ben,benliğimi yerim
Hayallerim bir savaş,bir yangındır düşlerim
Mantık çerçevesinde birleşmiyor kararım.

Eriyen kar gibiyim eririm günden güne
Gülerek geçmemişim,asla bu günden düne
Kader girdap misali,çevremde döne, döne
Tüm yaşama gücümü,yedi bitirdi benim.

Böylesi yaşamaya, kalmadı tahammülüm
Hazan eser bahçemde,gonca vermiyor gülüm
Çile katar katardır, yığın yığındır zulüm
Çekmiyor bunca yükü, bir canım,birde tenim