Hüseyin Çetin Antoloji.com

kendimi nasılmı tanıtayım... o zaman gözlerini dört ac.... benim hayatım hep kovalamacalarla geciyor... ilk kovalamacamı annemin rahmindeki yumurtayı döllemek için yaptım ve milyonlarca kardeşimi gecerek birinci oldum.cok yorulduğum için dokuz aylık bir surede dinlenme fırsatı buldum ve sonunda sıkılım kovalama işlerini dünyada yapmaya karar verdim. ve ben dünyaya geldim fakat oldukca değişmiştim kendimi tanıyamıyordum ozman dedimki zaman insanı değiştiriyor. yeni şeklime alışmak oldukca zamanımı aldı ayaklar üzerinde durmak elleri hareket ettirmek falan yaklasık bir bucuk senem gitti.... fakat daha sonra düşündülerimi karsımdakine anlatmanın yolunu buldum konusabiliyordum vay be,,, hayatımın en güzel anı buydu bence... ve böylece konuşmaya başladım başlangıcda cevremdekiler ne dediğimi anlamıyorlardı garip sesler cıkardığımı zannediyorlardı ne yazık... aklıma geldikce hala onların haline gülerim neyse... daha sonra sokaklara cıktım cevremi görmeye başladım tam cevreme ayak uyduruyordumki okul adı verdikleri bir olay düşündüklerimin adeta içine etti... ilkokula başladım beş sene dediler dedim zaman bu dişimi sıksam gecer gectide haydi hop ortaokul ya bir mola versek dedim olmaz dediler... buda gecer dedim.bitti haydi lise hoppala nedir bu kardeşim kimi kovalıyoruz ben bunları yapmak istemiyorumki... lisede bitti oh be dedim oda ne ünıversite bu kadarda olmaz yoruldum bittim ya sonunda dört senede onuda bitirdim ama bende bittim... daha sonra askere aldılar neden dediğimde vatan ve namus görevi dediler onada tamam dedim ordada onaltı ayımı harcadım.... anlayacağınız bu yasıma geldim kendim için bir şey yaptıysam.... olayım.hep bir şeylerin peşine gittim ve şu anda öyle yorgunumki ilk yarışımı kazandığım güne lanet ediyorum... ama bu vucut bende oldukca devamlı bir şeyler kovalıyacağımın farkındayım...

demek buraya kadarmış
insan bazen hayal ederya
günlerini sevdiği birisiyle gecirmek mesala
veya
onunla bir ömür boyu yaşamak ister
..