Yıllaaar önce televizyonda seyrettiğim bir belgesel. Anadolu'yu geziyorlar, bir köye uğramışlar. Neresi hiç hatırlamıyorum. Köyde bir "deli" var. Kışın yapraklarını döken ağaçlar çıplak kaldılar, üzülmesinler diye yenmiş elma, armut vs. iple bağlayıp asıyor dallarına. Köylülerin anlattığına göre de hep evlenmek istemiş. Belgeselci arkadaş soruyor "köyün delisi"ne "sana bir hanım bulup evlendirsinler mi?"."Amaaan boşvir, kim uğraşcak şimdi bi de karıynan!" diye cevap veriyor. Aslında çok istediğim ama gerçekleşmeyeceğini bildiğim şeyler için "amaaan boşvir!" diye kendimi avutmayı o "deli"den öğrendim. Bir de çıplak ağaçları meyvelendirmek var sahi. "Kızılkanat"ı da o yüzden yazıyorum galiba...
..
işte öyle bir şey
28.04.2017 - 10:38Nazarımda dalgınlık, yüreğimde dargınlık / Yumru olup oturmuş boğazıma / Bir türlü yutamadığım bir şey var...
Toplam 1 mesaj bulundu