Antoloji.com

mavi...kırmızı...beyaz...
bir ara sinema tarihinin en iyi filmlerini seçerken bu üç filmi bir türlü öncelik sırasına koyamamıştım...
Kırmızı'ya güzel demek için Beyaz ve Mavi'ye ihtiyacım vardı ya da diğer olasılıklar...
Son sahne, Kırmızı'dan:
Film içinde, duvarlara asılmış, kırmızı fon önündeki kahramanın fotoğrafları yer alıyordu. Ve tüm bir filmi bunun anlamını çözmekle izlemiştim. Neden duvardaki bu afişler durmadan gösteriliyordu. Ve işte son sahnede kahraman denizden çıkarılarak kurtarıldığında biraz da kamera oyunuyla birden kamera kahramanın yüzüne odaklanır ve giderek arka plan flulaşır ve kızıllaşır işte duvardaki afişi yaşıyoruzdur. Bu geçiş sahnesi bile Kırmızı'yı vazgeçilmez yapmaya yetiyor bende...

'Belli bir noktanın ötesinde artık geri dönüş yoktur, işte o noktaya da ulaşmak gerekir.'

Tezer'i anlatmak... Oldukça güç... Ona en çok şu satırıyla yaklaşabildiğimi hissediyorum:
-'Bitti, yaşamımı kapattım.'