© Copyright Antoloji.Com 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Antoloji.Com'a aittir. Sitemizde yer alan şiirlerin telif hakları şairlerin kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
şiirsel
17.09.2010 - 21:43Rachmaninov - Piano Sonata No.2, Piano Pieces - Kateryna Titova
vehmin saltanatı
15.09.2010 - 21:38'China Gate - Çin Seddi' (1957)
Samuel Fuller
persona
15.09.2010 - 21:28L. Frank Baum (1856 - 1919) 'The Wonderful Wizard of Oz'
kendime not
15.09.2010 - 21:22...
'Doğduğumda ikiz eşim varmış ama ölmüş.” diye anlatıyor Kasım G.
...
gizli özne
15.09.2010 - 21:18'Malenkiy prints' (1966)
Arunas Zebriunas
salınım
15.09.2010 - 21:08'Il grido' (1957)
Michelangelo Antonioni
büyü
15.09.2010 - 21:01...
Contrapunctus I, alto partisinde giren temanın cevabı, soprano partisinde duyulur... Tek temalı ve basit yapıdadır... Daha önce klavye füglerinde rastladığımız örneklere benzer... Temanın her partide işlenişi ve buna eşlik eden kontrpuanların yapısı büyük bir değişiklik göstermez...
Contrapunctus II'de tema, en sonundaki sekizliklerin noktalı olarak duyurulmasıyla başlar... İlk örnektekine benzer bir yapı vardır... Ancak noktalı sekizlikler, temanın dışında da kontrpuan olarak sürekli duyurulur...
Contrapunctus III, temanın ters çevrilmiş şeklini duyurarak başlar... Böylece temada zorunlu bazı nota değişiklikleri, bölüm boyunca partilerin işlenmesinde farklı renkler ortaya çıkmasına neden olur...
Contrapunctus IV, bir önceki bölümdeki temayı değiştirmeden duyurmasına karşın, temanın en sonundaki motiften türetilmiş kontrpuan, genel karakteri bir anda değiştirir... Bu bölüm Bach'ın 1742'den sonra eklediği kısımlar arasındadır...
Contrapunctus V, temanın alto partisinde duyurulmasıyla başlar... Ancak bu kez ilk üç ölçüde ritim değişiklikleri olmuştur... İlk giriş asıl temanın ters çevrimi şeklinde duyurulur... Bas partisinde duyulan cevap dört ölçünün sona ermesini beklemeden üçüncü ölçüde başlar... Tüm girişlerde aynı özellik göze çarpar... Böylece bölümün tümünde daha iç içe ve daha sıkı bir yazı kendini ortaya koyar...
Contrapunctus VI, parçanın başına eklenen bir notla 'Fransız Tarzında' diye tarif edilmiştir... Bach bunu, temayı 'Fransız üvertürü' karakterinde işlediğini belirtmek için yazmıştır... Bas partisinde bir önceki bölümdeki düz şekliyle duyduğumuz tema, soprano ve tenor partisinde ters çevrilmiş ve ritmik olarak çeşitlenmiş haliyle duyulur; alto partisinde yine düz gelir... Ufak bir ritim değişikliğinin tüm karakteri nasıl etkileyebileceğinin en güzel örneklerindendir...
Contrapunctus VII, bir önceki bölümün devamı gibidir... Tema hem önceki fügde duyduğumuz haliyle hem de iki misli büyümüş ve küçülmüş olarak duyulur... Böylece son derece yoğun ve işlek bir yazıyla karşılaşırız...
Contrapunctus VIII, üç temalı bir fügdür ve bu temaların parçanın asıl temasıyla doğrudan ilişkisi yoktur... Her tema bölümün belli bir kısmında işlendikten sonra birlikte fügü sona erdirir...
vehmin saltanatı
15.09.2010 - 20:58İsmail Cem - '12 Mart'
teraî
14.09.2010 - 22:48'Black Girl' (1966)
Ousmane Sembene
ilham kaynağı olmak
14.09.2010 - 22:44'Satantango' (1994)
Béla Tarr
vehmin saltanatı
13.09.2010 - 21:27...
Madeleine’nin diğer karakterlerden farklı olarak “aura”sı vardır, bunu “ölüm aura”sı ile ilişkilendirebiliriz... Başlangıçtaki bu takip sahnesiyle Scottie Madeleine’i çiçekçiye kadar takip eder ve bu sahnede kamera POV çekimleri vasıtasıyla subjectivity’mizi Scottie’ye iliştirir... Aslında bu sahnedeki “mise en scene” bizi kadının ideliğine ve ölüm ile olan (filmdeki) bağlantısına götürür... Madeleine’nin asıl büyüsü ölüm ile olan ilişkisi noktasındadır... Çiçekler filme “Funereal” bir hava katmıştır diyebiliriz... Bu meyanda, filmdeki romantik aşkı ya da aşka dair bu temayı klasik bir Hitchcock “Red Herring”i ya da seyirciyi içine düşürmeye çalıştığı bir tuzak olarak görebilir miyiz? Bununla birlikte, erkeğin kadın tarafından büyülenmesi / kendinden geçmesi ölüm tarafından büyülenmesidir... Filmdeki açık mezara dair Scottie’nin gördüğü düş ve bununla bağlantılı olarak misyonlar, mezarlık (Carlotte Valdes’in mezarı) , müze ve kiliseler bu tema ile bağlantılı olarak tasvir edilirler (mezarlık, deniz kıyısı, izole yerler, tarihi bir İspanyol misyonu) . Zaten Madeleine’nin sahip olduğu büyü ölümün büyüsüdür ve nihai kurtuluşa dairdir; düş arzusu, ideal arzusu, sonsuzluk arzusu mantıksal olarak ölüm arzusuna dönüşür... Bu noktada Scottie’nin aşkı ölüm arzusu ile birleşir; bir noktada Madeleine ile özdeşleşir... İlk arzu tatmin edilememekle birlikte buna teslim olmak ölüme teslim olmaktır... Peki Madeleine’nin bir yanılsama olması ya da bu düş nasıl yorumlanabilir? Bunun için Vertigo’daki rüya sahnesine yoğunlaşmak gerekmektedir; animatik düş sahnesindeki Madeleine’nin elindeki gerçek çiçeklerin parçalanıp bir kağıda dönüşmesi daha doğrusu kağıt çiçeklere dönüşmesi Madeleine’nin bir yanılsama olabileceğinin ifadesidir (kadınlar çiçektir) .
...
Burada Judy açısından çerçeveye bakarak onun önünde sadece iki yol olduğunu savunabiliriz... Öncelikle onun aşkı hiçbir zaman iki kişi arasındaki gerçek aşkın ve varoluşunun gerektirdiği kabul ve onaylamayı sağlayamayacaktır... Scottie ile öpüşürken onun seçenekleri daha da belirginleşir... İki yol ortasındadır: birincisi ya bir hayalet olacaktır - hiçbir şekilde tanınmayan bir hayalet - ve sonsuza dek Scottie’nin sadizmine boyun eğerek kendi arzusuna aykırı davranmak durumunda kalacaktır ya da yukarıda ifade ettiğim gibi ölümü seçecektir ki varoluşunu her şeyden fazla onaylar niteliktedir... Onun kuleden atlaması daha çok bir deklerasyon niteliğindedir... İlk olarak Scottie’nin vizyonuna aykırı hareket etmeyi reddeder... Ölümü, hayalet olmadığını, yaşayan bir varlık olduğunu kanıtlayan nihai ve kati kanıtıdır... Bir ikincisi onun intiharı Scottie’nin başından beri son derece ve kati surette hatalı olduğunu kabul etmesini sağlayacaktır...
...
1612 Havenhurst
...
The home asteroid or 'planet' of the Little Prince is introduced... His asteroid (planet) is house-sized and named, B612, which has three volcanoes (two active, and one dormant) and a rose among various other objects... The actual naming of the asteroid B612 is an important concept in the book that illustrates the fact that adults will only believe a scientist who is dressed or acts the same way as they do... According to the book, the asteroid was sighted by a Turkish astronomer in 1909 who had then made a formal demonstration of asteroid B-612 to the International Astronomical Congress... 'No one had believed him on the count of the way he was dressed.' Then, he and his people dressed like Europeans and went again to present asteroid B-612 to the International Astronomical Congress and they fully believed him and credited him with the work this time...
...
- Apollo 17, the last Apollo moon mission, is launched... The crew takes the photograph known as 'The Blue Marble' as they leave the Earth...
7.12.1972
...
Something I found really odd after doing some digging was that the woman Keanu left to be with Jennifer, Amanda de Cadenet, was a good friend of Rose McGowan, Manson's then fiancée... They were such good friends in fact that during one interview conducted with Rose around that period, Amanda was swimming in the pool while Rose was giving the interview in the yard... Apparently Manson was a long-time friend of Jennifer's... Syme was the one who introduced Manson to Lynch, which led to Manson receiving a small part in Lost Highway... I find it a bit peculiar that Manson and his fiancée were each friends with one of the two prominent women in Keanu's love life at the time... And if you look at pictures of Amanda from the early 90's, she looks amazingly like Naomi Watts in the film (she even had the same haircut) . Also, there is a striking resemblance between Laura Harring and Syme... I've been comparing photos and it's eerie... I'm wondering with all the subtle clues the movie gives us, if somehow Lynch is trying to tell the viewer to dig deeper... It just seems very odd that Amanda was immediately back in Keanu's life the second Jennifer was out of the way, and that Jennifer died after leaving the home of a friend whose girlfriend was close to Amanda, so conceivably could have had something against Syme for dating the guy her friend wanted... Maybe I'm just over-analysing it, but there are some really weird connections here...
...
- The Galileo spacecraft arrives at Jupiter, a little more than six years after it was launched by 'Space Shuttle Atlantis' during Mission STS-34...
7.12.1995
...
- Did you know that the period of time from the death of Stanley Kubrik on 7th March, 1999, to January 1st, 2001, the title of his most esoteric film, is a period of exactly 666 days?
Also, the period of time from 1968, the year the film came out, to 2001 is 33 years!
...
Weird Orbital Geometry
Strangely (as you may have noticed on the detailed PDF charts) , this comet is traveling almost exactly along the ecliptic - backward! Could this really be just be a coincidence? The comet's nearly parabolic orbit indicates that it has never much interacted with the planets at all... Yet its orbital inclination is 178.4°, meaning that it's orbiting in the opposite direction from the planets just 1.6° from the ecliptic plane. (Manipulable 3-D orbit diagram) .
Tails and Antitails
Because the comet stays nearly on the ecliptic, its tail (which points away from the Sun) aligns with the ecliptic and with the comet's own direction of motion across the sky... This is indicated by the direction the tail is pointed on the comet symbols on the PDF finder charts linked to above...
Moreover, because Earth remains in the comet's own orbital plane, we see the comet with a very thin tail and an antitail, a spike pointing in almost the opposite direction from the main tail... Why? In three dimensions a comet's dust tail is often wide but it's always thin, like a paper cutout, confined to the comet's orbital plane... When we are in or near this plane, we can sometimes see parts of the wide, thin dust tail on opposite sides of the comet's head... We pass through most comets' orbital planes briefly... But this time, the situation will last and last...
And indeed, as early as January 7th Lulin did have an antitail, as shown in this image taken by Karzaman Ahmad in Malaysia with a 20-inch scope (image courtesy Spaceweather.com.)
A comet's blue and green gas tail, on the other hand, always points nearly in a straight line away from the Sun in space... Cometary gas is blown directly away from the Sun at high speed by the solar wind...
...
As Comet Lulin recedes, its passage across our sky slows... Indeed, from the end of March to the end of May (when Lulin may have faded to 11th magnitude) it will stay within a narrow, 3° strip of sky bounded by Epsilon (?) , Mu (µ) , and 36 Geminorum... By May's end it will be lost in the afterglow of sunset...
Comet Lulin won’t return again to the inner solar system for more than a thousand years, if ever...
...
Vertigo’nun en temel noktasında ise “Delilik” kavramı önemli bir yer işgal eder... Madeleine, sorunlu davranışları ve bu konu hakkında Scottie ile konuşması esnasında aşağıdaki sözleri söyler;
“If i’m mad, that would explain everything.”
Lakin Scottie bu sözleri kabullenmez... Ve akıl sağlığının yerinde olduğu konusunda onu ikna etmeye çalışır ki onu bu konuda ikna etmesi gerekmektedir; çünkü kadın için kendini kabul ettirmek ve kendi “supremacy”sini Madeleine’e onaylatmak kendisi için kritik bir önemdedir... Bu ise filmin başına dönmemizi gerektiren çok önemli bir imlemedir... Filmin başına döndüğümüzde aslında hepimiz - buna Scottie de dahil - Madeleine’nin gölgeleri konumundaydık... Daha doğrusu bir refleksiyonu idik ki bu reflection filmin başında çiçekçi dükkanındaki ayna sahnesinde ciddi anlamda dışavurulmuştur... Filmin bu noktasında ise bu ilişki tersyüz ediliyor... Bir kadının “reflection”u olmaktan, bir kadını kendi “reflection”u durumuna getirme noktasına geliniyor... Bununla birlikte erkek bir özne olarak kendi yeterliliğini emniyet altına almak amacıyla kadına, kendi yansısı / reflection’u konumuna getirme noktasında ihtiyaç duyar... Bu ise kadını supernaturalin ya da gerçek olmayanın toprağından uzaklaştırmakla mümkündür... Yani kadın patriarchy’nin kör noktasını işgal etmiştir...
Bu bilgiler ışığında Scottie’nin Madeleine’in akıl sağlığının tam olduğu konusundaki ısrarı açıklık kazanır... Bu noktadan hareket eder ve analizimize devam edersek, Madeleine’in tedavi edilmesine yönelik tüm eforlar boşa gidecektir; çünkü görüleceği gibi bu kadının ötekiliğini ortadan kaldıracaktır... Bu nedenle Scottie’nin masculen kimliği ölümcül bir darbe alacaktır... Bunun en önemli kanıtı Madeleine’in ölümünden sonra gördüğü rüyadır... Bu rüya sahnesinde biz Scottie’nin kesik başını görürüz; bu Freud’un düşlerin yorumunda belirttiği gibi tipik bir kastrasyon (hadım edilme) sembolüdür... Bu rüyadaki en olağanüstü yan, Scottie’nin Madeleine’in halüsinasyonunu görmesidir ki bu halüsinasyonun üstesinden gelmek için hayli efor sarfetmiştir... Lakin rüyada gördüğümüz gibi Scottie, Madeleine’nin ölümünü ölür... O artık feminen psişik çözülme, ölüm ve deliliğin dünyasına dalmıştır...
...
Vertigo’nun gücü ise zaman ve mekanla sınırlandırılmış ölümlü bir varlığı anlamanın, hissetmenin aykırılığı ve uyuşmazlığından gelir... Yani sonsuz ve sınırsız olanın başdöndürücü varlığında abyss ile (daha çok biblikal anlamda, dipsiz kuyu, cehennem, kaos anlamlarına gelmekle birlikte Septuagint’da ise kelime daha çok orijinal “kaos”u ve İbranice tehom yani “sulu derinlik”) genellikle gözden çıkan ve spiralleşen bir semboller bütünü ile ifade edilmiştir... Düşüş sahneleri ile birlikte kayıp zamanın, zamanın tersine çevrilemezliğinin ifadesidir... Dikkat edilmesi gereken bir başka nokta ise spiralli yapının yönünün her daim saat istikametinin tersine doğru hareket etmesidir... Bu spiralli yapının Scottie’nin kaotik durumsallığını belirten bir gösterge olduğunu daha önce açıklamıştık... Bu minvalde spiralli yapının saat istikametinin tersine dönmesi ile Scottie’nin zamanı tersine döndürmeye çalışması birbiri ile paralellik içindedir... İkisini birbirinin sembolü olarak okuyabiliriz... Madeleine kuleden düştükten sonra post-lapsarian (insanoğlunun cennetten kovuluşundan sonra olan veya vuku bulan) bir dünyada yaşamaya başlaması Judy Barton’un yaşadığı otelin bulunduğu yer ile ima edilir; otel “Post Street”dedir... Yukarıda iki karakterin “Adem ile Havva” şeklinde okunabileceğini ve düşüşün ise daha çok kutsal bir bağlamda ifade edilebileceğini belirtelim... Bu düşüşten sonra ise bir nostalgia hissi hakimdir... Gecikmiş bir histir bu... Scottie, Madeleine’i kaybettikten sonra, onun arzusu daha çok geriye doğru konumlanır, daha doğrusu geriye döner... Judy’yi bunun için tekrar ve tekrar şekillendirir... Fakat zaman bunun tersine doğru hareket eder, ileriye doğru hareket etmektedir... Filmde Madeleine’nin düşüşünden sonra görülen tek yön (one way) işareti faniliğin, zamanın geriye çevrilemezliğinin işaretidir (One-Way işareti Scottie’nin Madeleine’nin arabasını gördüğü sahnede gösterilir) .
...
neşter
13.09.2010 - 21:27'Borderland' (2007)
Zev Berman
billboard
11.09.2010 - 21:41...
'Devil' (2010)
...
17 Eylül 2010
...
zodiac
11.09.2010 - 21:01Moving the Chains...
vehmin saltanatı
11.09.2010 - 20:52...
Strauss ölüm konusunu, yaşama vedayı son yıllarında değil de 25 yaşında düşünmüş, 'Ölüm ve Nurlanma' olarak da dilimize çevirebileceğimiz bu 4. Senfonik Şiiri'ni 1889'da bestelemiştir... Eserin basımında da partisyonun başına hamisi ve arkadaşı Alexander Ritter'in bir şiirini koymuş, konserde de bu şiir program olarak sunulmuştur... Ancak müzikten sonra yazılan ve müziğe göre değiştirilerek uyumu sağlanan şiir, yine de Strauss'un düşüncelerini izler... Eleştirmenler eserin yazılışında türlü nedenler de bulur: Schopenhauer'in pesimist felsefesi, Wagner'in Tristan ve İsolde'sindeki Aşk Ölümü (Liebestod) sahnesi ya da son yılda geçirdiği ciddî hastalık Strauss'u etkilemiştir...
4/4'lük ölçüde, hüzünlü Do minör tonda, ağır (Largo) tempodaki Girişte (Introduction) , arp eşliğinde tahta üflemelerle kemanın lirik diyalogu duyulur... Şiir şöyle: 'Hasta, yalnızca mat bir ışıkla aydınlatılmış, fakir küçük odasında yatar... Çılgınca bir ümitsizlikle ölümle savaşından henüz çıkmış, yorgun, uykuda çöküp kalmıştır... Ve duvardaki saatin hafif tıkırtısı duyulmaktadır... Acaba soluk yüzüyle, özlemli bir gülümseyişle yaşamın sınırlarını mı, çocukluğun altın çağını mı düşlemektedir? Ancak ölüm kurbanının uykusuna ve düşüne izin vermez; acımadan onu silkeler... Ve savaş yeniden başlar... Yaşam arzusuyla ölümün kudreti arasında müthiş bir güreştir bu... Kimse galip çıkmaz ve yeniden bir sessizlik oluşur... Savaştan yorgun, bir ateş hummasıyla yatan hasta, yaşamını tablo tablo gözünün önünden geçirir: Önce, çocukluğu sabahın kızıllığıdır; kutsal ve saf masumiyetle ışıldar... Sonra gençliğin sevimli oyunları, gücünü deneyiş ve sonra yüce yaşamsal amaçlar uğruna erkekçe savaşıma kadar olgunlaşma... Hep önüne engellerin çıkışı, onu durdurmak için gürleyen 'Dur! ' çağrıları... Yorulmadan, bıkmadan, ter içinde mücadele sonunda Ölüm'ün demir çekiç darbesi! Dünyasal yaşam sona ermiştir... Göz, ölümün gecesiyle örtülür... Ama cennetten gelen çok güçlü bir tını, uzun süredir bu dünyada özlemle aradığı ses, onu nurlandırmıştır.'
...
neşter
09.09.2010 - 21:26'The Conversation' (1974)
Francis Ford Coppola
Satranç Dünyası
09.09.2010 - 21:11'That Obscure Object of Desire' (1977)
Luis Buñuel
majiskül
09.09.2010 - 20:58Robert Schumann - 'Karnaval'
piyano: Claudio Arrau
kayıt: Eylül 1966, Hollanda
cast
09.09.2010 - 20:53'Klimt' (2006)
Raoul Ruiz
teraî
09.09.2010 - 20:46'The Amorists' (1966)
Shôhei Imamura
persona
08.09.2010 - 19:17Bernard Shaw (1856 – 1950)
'Pygmalion' - 'The Devil's Disciple'
vehmin saltanatı
04.09.2010 - 18:13...
'Angel Heart' (1987)
Alan Parker
'Being John Malkovich' (1999)
Spike Jonze
'Toute la mémoire du monde - Dünyanın Tüm Belleği' (1956)
Alain Resnais
'The Man from Earth' (2007)
Richard Schenkman
'The Wrestler' (2008)
Darren Aronofsky
...
Satranç Dünyası
04.09.2010 - 18:05Bolu - Kıbrıscık...
Night of the Living Dead
03.09.2010 - 19:43'Broadcast - Yayın' (1968)
Theodoros Angelopoulos
Toplam 3989 mesaj bulundu