Türkân Böcü Adlı Antoloji.com Üyesinin Şair ...

bazan ağaçlar soyunduğunda giyindiğimiz sıcak, bazan da temmuz üşümeleridir.

bir gülüşte kaybolmak, ya da bir damla gözyaşında boğulmak...

ama;

kurşunlu harflerin işbirliği boşunadır... ne yazarsan yaz, tarif eksik kalacaktır.

Dünyadaki 2.2 milyar çocuktan 1 milyarı yoksulluk koşullarında yaşamaktadır. Gelişmekte olan ülkelerdeki 1.9 milyar çocuktan 640 milyonu uygun bir sığınaktan, 400 milyonu temiz sudan, 270 milyonu ise sağlık hizmetlerinden yoksun olarak yaşamını sürdürmekte ve her yıl 22 milyon çocuk aşılanamadığı iç ...

asri mumyalar... kimileri vitrindeler... kimileri içimizde bizimledirler...


dıştan bakılınca,
öyle güzeller ki...

ya içleri... hissettikleri.... bilseler gidecekleri yeri...

giderler miydi....

düş gibi desem...

bir güvercin konuyor avuçlarıma... sevdaya dair ne varsa o taraftan...

bahanesi şiir deyip, biletler kesiliyor, yâr yokuşlarına...

güvercin uçuyor... en yükseklerden... mavileşiyor beyazı... özlemek gibi...

yine sen... hep sen... tek sen... demek gibi...

düş gibi desem...

bir güvercin konuyor avuçlarıma... sevdaya dair ne varsa o taraftan...

bahanesi şiir deyip, biletler kesiliyor, yâr yokuşlarına...

güvercin uçuyor... en yükseklerden... mavileşiyor beyazı... özlemek gibi...

yine sen... hep sen... tek sen... demek gibi...

tek cümle gibi okudum... zaman yok... mekân yok... bir tek şiir vardı akşamda... tadı damaklarda...

selam ile...

farklı bir giz var bu şiir de... caddenin görünen yüzü dışında bir şey...

ama henüz göremedim...

bir ırmağın ters oluşu gibi bir şey bu...

''beni merak etme'', derken;

geriye hep sen kal...

tek sen kal... der gibi şair...

doğrumu yorumladım anlatılanı bilmem ki...

selam ile...

sanki, memnun olunmuş bir gelişin; yer bulma telaşına düşmüş şair...

bir kapı açılır... gelen sessizce yuvarlanır gideceği yere...

zamanı değil mi...

kaygılanma...

öyle başlar mevsimler...
hep yaz bahar...

yazbahar...

töre.. şehir... grilikler...ve...

gitti mi...

keşke okumasaydım dedim bu şiiri... sanki içim de patladı yokoluşun düşüşü...

üşüdüm...

Deniz,güneşi daha geç doğuracaktı bu sabah!

bu satır tüm şiiri toplamış avuçlarına...
sanki güneş gelince, yar gidecek gibi...


doğmasaydı güneş, diyemiyorum ama; dokunuşlarını doldurup da eteğine, yar gitmeseydi keşke...

sıcak bir merhabayla can olmak isteyenlerdenim ben de...

ne kadar sıcak ve doğru işlenirse işlensin, tema soğuk olunca; soğuyor işte insan...

ölüme daha çok var dostum...

yaşamı yaz yüreğine... biz onu okuyalım....

sevgiyle...

önce teslim oluş...

sonra meydan okuyuş...

final hoşuma gitti...

sevgiler...

''egeliler gibi demlenmek''.... tabi bunun için yiyecek ve içki miktarını arttırmak değil, lokmaların arasında ki muhabbet süresini açmak gerekiyor.

zaman bol, üzüm bol, iklim yumuşak... ne yapmış egeli, aşklar yaşamış, şiirler yazmış...

hunharca öldürme, işkence, orasını kesip burasını dik ...

''sanatın resim altı olmaz'' dediğiniz zaman, içimden sanatın olmaz tabi... ama hayatın resim altı yazıları olur...olmalı diye düşünmüştüm...

tam 45' dır inceliyorum çalışmalarınızı... gerçekten harikalar...

onlar yazmışlar yazacaklarını.. hepimizin farklı okuduğumuzdan eminim....

kocaman ...

yaman bir meydan okuyuş duydum dizelerde...

yitirilmeden duyulsa bu ses... bu nefes...

yine de facia olmadığını söylemek istiyorum... Aşk bu... kimi zaman bulutlar üzerine çıkartır, kimi zaman toz tufan için de bırakır insanı...

ama nasıl olursa olsun, facia değildir işte...

şair yüreğe selam...

keşke hiç büyümesek... bez bebekli, kurdeleli çocuk kalsak...

belki de kalmışızdır...

şiirde ki gibi...

güzeldi... sevgimle...

savaşan öğretmen ve balıkçının yaşamı değil ki, sevgili loveandlife...

balıkların denizinin, öğretmenin öğrettiklerinin anlaşılamamasının, paylaşılamamasının savaşı...

tema güzeldi... sevgimle...

düşünüyorum öyleyse varım... dedi biri
hayır!
varolduğun için düşünüyorsun... dedi öte ki...

ben hem varım, hem düşünüyorum...

bilim olanı bulur
şiir okur ...

ama anlayamadım, iki aşkı nasıl çarptınız... ben hep toplamasını düşünmüştüm...

çünkü aşk iki kişiliktir... dört değil ki...

Belki de o güvercin
gagasında ki o dalı
dalından koparanların elinden almıştır...

Bence şanslı olan Havva idi
nerede
kiminle olduğunu merak etmedi Ademin...

''
içimizden düşünür olduk.
öfkeler yağdırır
şehir.
ağrıyla akar içimizden.
başımızda,
günahların yorgunlukları.
yangınlar yaşar,
ateşler atılmış ağızlarımız. ''

çok öz, ve güzel bir anlatım bu... gülümsemeyi unutan yüzlerimiz... aynı dilde yabancılaşan gözlerimiz...

azıcık g ...

Eski ispanyol haritacılarının sevgilileri haritalar çizilirken,

''benim için bir ada çiz'' derlermiş...

eski İspanyol haritalarında da böyle ''sevgiliye armağan adacıklar'' olurmuş.

Zemheri ayında; baharda görülecek resmi sevdiğinin gözlerine çizmek de böyle güzel bir armağan olsa gerek. ...