“İzin ver Selim biraz, Hegel, Fichte diyelim, Felsefeye ilişkin bir de ekmek yiyelim.” Böyle buyurdu Kargı, thus spake King Solomon Yerindedir bu yargı, evet haklı Platon, Felsefeyi seviniz, fakat koparmayınız. Demekle özetliyor: bu dünyada yalnızız. Özür dilerim senden bu sütunda açıkça, Çocukluk günlerine kapılmışım çocukça.
Allahın, senin ve tüm sevenlerin izniyle Çözülsün zincirlerim, tutulan kol çalışsın. Bir espiri uğruna harcatmayın, alışsın Selim ışık insana. Söylesin şarkısını Kesintisiz, acemi. Oblomov hırkasını Çıkarsın bedeninden. Ey ölü ruh! kıyam et! Beğendin mi Süleyman? “Beğenmedim, devam et.”
Yalnız bir korku kaldı kuşkuyla karışık; Sonunda kötü bir şey olur korkusuyla yaşadı Selim Işık Her olayı. Eski bir yara izi içinde sızladı, her eğilişinde İnsanlara. Dünyaya bir daha gelişinde Çocuk ve korkusuz yaşamak ister sürekli. Büyümek yalnız tutunanlara gerekli. İkinci gelişinde çırıl çıplak dolaşacak. Kelimenin bütün anlamıyla çırıl çıplak
Yalnız bir korku kaldı kuşkuyla karışık; Sonunda kötü bir şey olur korkusuyla yaşadı Selim Işık Her olayı. Eski bir yara izi içinde sızladı, her eğilişinde İnsanlara. Dünyaya bir daha gelişinde Çocuk ve korkusuz yaşamak ister sürekli. Büyümek yalnız tutunanlara gerekli. İkinci gelişinde çırıl çıplak dolaşacak. Kelimenin bütün anlamıyla çırıl çıplak
Numanoğlu Selim derler adımız Gürültüye geldi her feryadımız Nedense tamamdır itikadımız Dikilen her kumaş bol gelir bize
Çocukken güneşin tadın bilmedik Büyüdük kadının adın bilmedik Bizi anlayacak kadın bilmedik Sevgisiz bir hayat çöl gelir bize
Bize öğretilen her söze kandık “Yasaktır” “Memnudur” dendi, inandık Hep “Girilmez” levhasına aldandık Bu tutulan, yanlış yol gelir bize
Benim cefalı yarim kafamdır Divanda düşünmek bütün safamdır Mülkiyet benimçün büyük evhamdır Senin olanları nideyim gayri
Dostun vefalısı bütün isteğim Kız peşinde olan dostu nideyim Her an yaşamalıyım kendi gerçeğim Kendi içimdeki indeyim gayri
Dostlar dedi: bu can bizden değildir Düşman kırdı, oysa buzdan değildir Gene de herhalde bizden değildir Çare yok dünyadan gideyim gayrı
Bana ilham getirdin (Hem de yaktın bitirdin) Ey! Elesius dağlarından esen rüzgar Kıssamız burada biter Bu kadar.
When I was a little child,
Bir yokluktu Ankara.
“İzin ver Selim biraz, Hegel, Fichte diyelim,
Felsefeye ilişkin bir de ekmek yiyelim.”
Böyle buyurdu Kargı, thus spake King Solomon
Yerindedir bu yargı, evet haklı Platon,
Felsefeyi seviniz, fakat koparmayınız.
Demekle özetliyor: bu dünyada yalnızız.
Özür dilerim senden bu sütunda açıkça,
Çocukluk günlerine kapılmışım çocukça.
Allahın, senin ve tüm sevenlerin izniyle
Çözülsün zincirlerim, tutulan kol çalışsın.
Bir espiri uğruna harcatmayın, alışsın
Selim ışık insana. Söylesin şarkısını
Kesintisiz, acemi. Oblomov hırkasını
Çıkarsın bedeninden. Ey ölü ruh! kıyam et!
Beğendin mi Süleyman? “Beğenmedim, devam et.”
Yalnız bir korku kaldı kuşkuyla karışık;
Sonunda kötü bir şey olur korkusuyla yaşadı
Selim Işık
Her olayı. Eski bir yara izi içinde sızladı, her eğilişinde
İnsanlara. Dünyaya bir daha gelişinde
Çocuk ve korkusuz yaşamak ister sürekli.
Büyümek yalnız tutunanlara gerekli.
İkinci gelişinde çırıl çıplak dolaşacak.
Kelimenin bütün anlamıyla çırıl çıplak
Yalnız bir korku kaldı kuşkuyla karışık;
Sonunda kötü bir şey olur korkusuyla yaşadı
Selim Işık
Her olayı. Eski bir yara izi içinde sızladı, her eğilişinde
İnsanlara. Dünyaya bir daha gelişinde
Çocuk ve korkusuz yaşamak ister sürekli.
Büyümek yalnız tutunanlara gerekli.
İkinci gelişinde çırıl çıplak dolaşacak.
Kelimenin bütün anlamıyla çırıl çıplak
Numanoğlu Selim derler adımız
Gürültüye geldi her feryadımız
Nedense tamamdır itikadımız
Dikilen her kumaş bol gelir bize
Çocukken güneşin tadın bilmedik
Büyüdük kadının adın bilmedik
Bizi anlayacak kadın bilmedik
Sevgisiz bir hayat çöl gelir bize
Bize öğretilen her söze kandık
“Yasaktır” “Memnudur” dendi, inandık
Hep “Girilmez” levhasına aldandık
Bu tutulan, yanlış yol gelir bize
Benim cefalı yarim kafamdır
Divanda düşünmek bütün safamdır
Mülkiyet benimçün büyük evhamdır
Senin olanları nideyim gayri
Dostun vefalısı bütün isteğim
Kız peşinde olan dostu nideyim
Her an yaşamalıyım kendi gerçeğim
Kendi içimdeki indeyim gayri
Dostlar dedi: bu can bizden değildir
Düşman kırdı, oysa buzdan değildir
Gene de herhalde bizden değildir
Çare yok dünyadan gideyim gayrı
Bana ilham getirdin
(Hem de yaktın bitirdin)
Ey! Elesius dağlarından esen rüzgar
Kıssamız burada biter
Bu kadar.
OĞUZ ATAY
TUTUNAMAYANLAR
1984