Necip Zeybek Antoloji.com

Öngörülür,
Ne zaman kopacağı fırtınanın.
Lakin katiyen anlaşılmaz,
Ne zaman, nerede,ne yapacağı
Kurnazsa kadının.

Kanıp hoş söze,
Kaçırır avucundaki altın kuşu,
Ve koşarak çıkar en dik yokuşu,
Sarılır bir öküze,
Aptalı kadının.

Günlük güneşlikken ortalık
Bulut gibi kararır yüzü,
Geceye çevirir gündüzü,
Kötüsü kadının.

Ne anlatmaya yeter onu aydınlık;
Ne o anlatır karanlık…
Aşk,deseler değil,
Işık gibi bir şey,
Gelmez ele avuca.
Ansızın gark eder nura,
Ay gibi karanlıkta çıkar cemali ortaya;
Gün yapar geceyi,
Hası kadının...

Necip Zeybek
Kayıt Tarihi : 30.7.2010 23:19:00

Ah Kadınlar

O, sevgi,
O, muhabbet;
Ve o bir anda
Kin ve husumet!
O, aşk,
Ve ihtiras ve hıyanet...

Ne dilbaz,
Ne şeytan tüylü,
Ne cambazdır o,ne cambaz..
Günündeyse çatal kaşık saz,
Değilse ne tesen bitmez ondaki naz....
İşte yine ip üstünde,
Yine enteresan, yine uslanmaz...
Ne söylense kadınlar için az...
Allah’ın yarattığı en karmaşık varlıktır şu kadınlar!

Güzelde, çirkinde,
Doğruda, yanlışta,
Ne varsa dünyada o hep yarışta.
Savaş da ondan çıkar,
Kurulur onunla barış da...
Biraz fettanlıktan, biraz meraktan,
Dün kovdurmuştu bizi cennetten.
Yine zil takmış haspa,
Oynatıyor parmağında Dünya’yı,
Mesul olacak,
Pek yakında kopacak kıyametten!

Ah kadınlar,
Kiminin bir karış havada aklı,
Basmaz yere ayakları…
Kimi o kadar marifetli, okadar hanımefendi,
O kadar haklı;
Kimisi o kadar edepli,yüce gönüllü,okadar ahlaklı,
Kimisi o kadar arsız,ayarsız...
Ne onlarla oluyor, ne onlarsız.
Az gelir kimine melek,
Kimine şeytan demek.
Allah’ın yarattığı en şımarık,
En karmaşık,
En düşsel, en şiirsel
Ve en özel,en güzel varlık kadınlar!

Necip Zeybek
Kayıt Tarihi : 12.2.2011 19:50:00

Önüne gelenin yazdığı, ancak kimsenin okumadığı bir edebiyat türüdür.Naçizane ben de aşağıdaki eserle Şiirle ilgili yaklaşımları şiirselleştirmeyi denedim.

Şiirin Şiiri

Eskidir insanlık kadar şiir,
Ve sürekli değişir, gelişir.
Gazeldir, türküdür, nefestir,
Aruzdur, hecedir, sestir…
Kırar kuralları serbestleşir,
Lirikleşir, sadeleşir, sertleşir…
Yapılamasa da tarifi,
Tanır, bilir arifi:
Laf kalabalığı değil sözün özüdür,
Gönlün gözüdür,
Öz şiir…

Çiçektir kokusu bakir,
Sade ama estetiktir,
Son değil ilktir
Kemik değil iliktir,
Gerçek şiir...

Yaşadıklarımızdır şiir,
Olgu,
Sorgu,
Kurgu da olabilir…
Ama renk renk fikir,
Hevenk hevenk duygudur,
Asıl şiir…

Bağlamadır, kanundur, neydir;
Ağlamadır,hu’dur, ey’dir, hey de heydir!..
Erkek ya da dişi,
Bazen yüz binler, bazen tek kişi,
Ama ya emek işi,
Ya da yetenek işidir,
Hakiki şiir…

Etten kemiktendir,
Ve iridir, diridir.
Senin benim gibidir,
Yürür, koşar, yorulur,
Yatar mışıl mışıl uyur…
Ve dinlenirken, dinlendirir,
Ahenktir, sestir, estetiktir,
Ve mukallit değil, tektir,
Esas şiir…

Bazen ağır adam işidir,
Namluya sürülü kurşun,
Çekilmeye hazır tetiktir.
Düştüğü an,
Vurur can evinden,
Sevdalısını boğar gözyaşına,
Has şiir.

Gizemli tebessüm,
İmgeli öpücüktür,
Temas eder bir dudağa,
Bir kulağa…
Geçirir çağrışımdan çağrışıma,
Gönül tellerini titreten tatlı bir histir,
Esas şiir.

Anaları mukassem,
Boynunda inciler sıra sıra,
Kıta, beyit, mısra…
Saklar koynunda,
Anlayıp da anlatamadığım manaları.
Zengin besinidir ruhumun ana sütü gibi.
Ah bebek kalsam da emsem,
Emsem ben seni ebediyen şiir…

Necip Zeybek
Kayıt Tarihi : 28.6.2009 21:36:00
ÖNCEKİ ŞİİRNecip Zeybek Şiirleri