Oooooofff offfff..ben şimdi ne söyleyebilirim..1962 yılının ilkbaharında rahmetli babam ve şefkatli annemin çabalarıyla yeşermeye başlamışım. daha ne olduğumu anlamadan ilk orta lise üniversite bitmiş bu arada 19 yıllık iş ve 20 yıllık bir eşle ve 2 kuzusuyla bu sabah uyandım. geriye bakarsam hepsi 1 saniyeye sığmıyor bile...ben neymişim be ya..... yarın sabah tekrar gün ağardığında belki benden geriye kalacak olan sadece bu sayfa ve yazı...hayat ne kadar acımasız görüyormusunuz... her dakikanızı en güzel şekilde yaşamaya çalışın, kırıcı olmayın, benim hobim bunlar.. fobilerim ise insanları üzmek..benim için çok acı..neden hoslanırımm: insanlarla muhabbet etmek onların her türlü duygularını, dertlerini, sırlarını paylaşmak benim için büyük bir mutluluktur.. insanlara yardım etmeyi çok severim..herkeste böyle olsun lütfen...okuyan herkese saygılar sunarımm...yüreğinizden sevgiyi eksik etmeyin lütfen...
