EY VAHDET
"Ey Vahdet! Sonsuz deniz!
Dalgalanan sensin.
Dalgaların çokluğu içinde görünen yine sensin.
Kendine bin, yüzbin çeşit isim vermişsen de, gökyüzü, felekler, bedendeki ruh yalnız sensin, sen!
İnsanın gözü dikkat ve titizlikle âleme baksa; gökyüzüne, billur gibi kubbe-ye, nur saçan güneşe, yedi kat göğe, arşa, bir de bu dünyaya baksa; insanın yüzüne marifet dürbünüyle baksa varolan, yalnız sensin, sen!
Sümbülde, reyhanda, diken ve gülde, arslarının yürek parçalayan kükreyişinde, bülbülün sesinde, neşe veren goncada, bir gülün ruhu okşayan kokusunda, ufacık bir cisimde ve küçücük bir canlıda varolan yalnız sensin, sen!
..