Serdar Erkovan Adlı Antoloji.com Üyesinin Hak ...

hayat; her zamanki gibi olağanüstü güzellikleri ile karşımda bir yerde..
görmeyen gözlerin sahibi benim; aşığım,açılmaz sandığım bu perdeye..!

nie illede bu isyankar cümlelere gaflet olur yüreğin
bilmezmisin şükür olmadıktan sora
tatlı bile tat vermez sana acıdan başka
damakların çekilir de farkına varamazsın
susarsın aşka sevgiye şefkate ve sadıklığa
bu kez şükürsüzler çıkar karşına inadına sevecem die tuttururken sen
ondaki yoksun olan minnet duygusu
önce seni yer bitirir sora kalemini
bilezmisin en acıda bile bağımlılık yapan bir tatlı vardır ki
aşkın en unutulmaz eserlerini onlar yazdırır insanlara
o tatlının bağımlısı olmak için bile
bir nebze olsun isyanlardan kalmeini çekmek gerektirir bu bir klavye tuşları bile olsa..
inadına sevmeye devam ederken (inatçılığa aşık olma,kalkışma.. kelimelerin güsel, sözlerin iii, ifadende o biçim ama kendini daha fazla isyansız cümlelere sokki
karşındaki duruşuna hayran kalsın
küçümsemeye dili varmasın..
olduğun gibi ol aşkla sevgiyle yaşa nefretini
çünkü senin kalemini değerli kılan tek şey bu olacaktır...
daha fazlasını layıkıyla hakedebilmek için.. hayırlı geceler...

Coşkun ırmaklar misali akmayı özledim ben sevdamı ummanlara,
Yeni doğmuş bir bebek gibi, sadelik ve berraklığın içinde olmayı..
Ardına durmadan bakan, mazinin gölgesinde kalmış olan insanlara,
İnat olsun diye seveceğim,unut artık; bırak beni sevdalardan almayı..

yalan olur birgün unutma kimseye kalmaz bu dünya,
sende yanar,sende ağlarsın elbet; çekici,gecici bir rüya,
inan ismini yazmış olsa da dağlara,taşlara,denizde ki suya,
unutma..! içinde sakladığı nefretin adı; dışa vurduğu mutluluğun adıdır.. GÜYA..

kapattım gönlümün kapılarını sessizce,çektim sürgüsünü..
yüreğimde büyüttüm bilirsin sana olan sevdamın döngüsünü;
ateşinle yanarken onca zamandır çaldığım hasret türküsünü;
senden başkası bilmeyecek unutma..! kapat artık örtüsünü..

suskunluktu dertlerimi sakladığım,o kilidi olmayan tek kapı..
hatalar üzerine kurulmuş,nefsimin imarında yazık ki her yapı;

yokluğunda şiirler yazan benmiydim, karanlık gecelerde?
kaçar oldum kendimden,her köşede gördüğüm gölgelerde!
düşüncelerde anlam bulan senmiydin,sessiz hecelerde?
seni bende aramıştım oysa ki,yıllarca hasretinle sevgilerde!

uslansın diye gönlümü zincirledim; -faniyiz bu dünyada..! diyerekten ÖLÜM'e,
bir şeyi unutmuştum lakin; doymak bilmeyen bir nefsin kölesiydim BEN'de...!

zaman akıp gidiyordu halbu ki,dur durak tanımadan;
yıllar hesabını biraz daha ertelemişti,maziyi kapamadan;
ve insan birkez daha yabılmıştı kendinde,kendini tanımadan;
ruhum nefes alıyor şimdi,şuurum açık..gözlerimi kapamadan...

...
kuşlara mı verdin gönlünü bir türlü semez oldun?
rüzgara mı döndün yüzünü nedense gülmez oldun
taşlara mı yazdın en son sözünü sebepsiz konuşmaz oldun?
ben senin bu haline anlam veremez oldum ;)

...
Yar o ki, hep yadında;
Eskimez ve eskitmez.
Muradı muradında,
Seni bırakıp gitmez.......................................................nfk

gül-i ruhsarına karşı gözümden kanlı akar su
habibim fasl-ı güldür bu akarsular bulanmaz mı.................................fuzuli