Senem Bolkır Adlı Antoloji.com Üyesinin Hakkı ...

Elhamdulillah ki AŞK…’sın.
Zehiri de Balı da Aynı Kadehte AŞK’ın İkramı..
Bilmedim…. İçtim Sevgili,
Bil ki; Bu Sâki Sar/Hoş Ediyor…
İ'çilesi Değil Sevgili..

Kanası Değil,
Bil ki Teslim Olası…
Bil ki Aş(ı) K Olası…

BEN HİÇ İNSAN KAYBETMEDİM! !

Asla sevmediğim birine seni seviyorum demedim, ya da asla birini severken karşılığını beklemedim... Dostluğuma değer biçmedim, sevgime ise hiçbir zaman sınır çizmedim... Sevdiysem sonuna kadar gittim, bitirdiysem öldürse de hasreti geriye dönmedim... Bazen çok kırıldım, bazen belki de kırdım... Ama hata insana mahsustur dedim.. Affettim, af diledim.. Kimileri birden fazla kırdılar kalbimi ama ben onları yinede affettim.. Onlar belki beni saflıkla yargıladılar. Belki de içten içe sinsice güldüler... Ama asıl unuttukları şuydu... Ben aldanmadım... Aldanan her zaman kendileri oldular ama bunu anlayamadılar... Bir insan kaybının ne olduğu bilemedikleri için... Kaybetmek onlar için bir alışkanlık haline geldiği için.. Oysa ben hiç insan kaybetmedim... Sadece zamanı geldiğinde vazgeçmeyi bildim o kadar... En iyi değilim; en kötü de.. En cömert değilim; en cimri de.. En mütevazi değilim; en kibirli de.. Hiç kimseyi kandırmamış değilim; herkesi satmışta.. Hep iyiliğimden kaybetmiş değilim; kötülük yapa yapa kazanmışta.. Çok başarılı olduğum günlerde oldu; dibe vurduğum da.. Sevgi abidesi değilim; nefreti içimde barındırmış da.. Barışçıyım; biraz da savaşçı.. Biraz güçlüyüm; biraz da zayıf.. Biraz kötüysem bile geriye kalan da iyi.. İnsanım! ! İyi, kötü insan..!

Sen kokunu bırakıp giderken bu şehre,
Ben elleri terli, boncuk gözleriyle bakan bir çocuktum daha.
İlk defa burnumun direğinin sızladığını, işte o an anladım.
Anlam veremediğim bir hıçkırık nöbetiydi aslında,
Gidişin, ilk defa çocuksu yüreğimde yumruk büyüklüğünde bir yükü taşımaya başladım. Daha çocuk yaşta.
Sen bunu hiç bilmedin.
Adına Aşk denilen ve içimi sızlatan tatlı bir hatıra nöbeti
Gidip gelen hatta benimle sohbet edendin.
Hayal gücünün gerçeğe dönüştüğü bir çizgide,
Biz seninle binlerce defa el eleydik artık.
Yokluğunu sevdim…

Ben, seninleyken söyleyemediğim her şeyi haykırıyordum artık,

Seni sevdiğimi binlerce defa haykırabilmiştim yokluğuna
Elimde kalan siyah beyaz resminle konuşurken,
Beni yıllarca dinlemişti. sabırla.
Giderken haykırmıştım oysa..
Gitme...
Ben duymuştum, yüreğim duymuştu, sokaktaki kaldırım taşı duymuştu..
Ama sen duymamıştın.

Yıllar sonra uzaklardan çıkıp geliverdin ansızın.
Kısa mesajındı mesaj kutuma düşen, sen o musun diye..
Her sorduğun soru yüreğimde doğrulanıyordu.
Önce inanamadım bu bir düş olmalı diye düşündüm.
Kaç kez okuduğumu bile hatırlamıyorum.
Yazılar buğulandı silikleşti, okuyamaz oldum.
Gözlerimden yaşlar akıyordu.
Şaşkındım….
Bunca yıldan sonra bu sevince dayanabilirmiydi bu yorgun yüreğim.
Yaşadığını nefes aldığını bilmek beklide mutlulukların en güzeliydi benim için.

Şimdilerde özlüyorum,en çokta çocukluğumu,
Sorumsuz deli dolu yaşamın doyumsuzluğunu ve duru sevgileri,
korkusuz,karşılıksız sevgileri…

Gözü arkada kalmadan teslim edebilmeyi bize ait ne varsa…
Geçmişe sahip çıkarak geleceğe bakmayı…

Sen çok uzaklarda da olsan
Ne dilimden adın düşecek
Ne de o yüreğimde ki o sevgi bitecek.
Sen kırık yarım kalmış şiirlerimde
Sen benim dilimden hiç düşmeyen
Ve hiç unutulmayan ilk AŞKIMSIN...

Kadın çıkar başka kadının rahminden;
Hayata ilk çığlığını atar;
Sessizliği işitir..
Babasının gözlerindeki hayal kırıklığı;
İlk yaşadığı şaşkınlık olur.
... ’Sessizlik oldu mu kız doğarmış’ sözünü öğrenir.
Susar!
Kadın çocuk olur;
Gülmesi, oynaması,
Daldan dala koşması hor görülür;
Engellenir..
’Kız kısmı ağır başlı olmalı’ sözünü öğrenir.
Susar!
Kadın okula gider;
Okuma yazma öğreneceği kadar,
Kadın olmasına yetecek kadar.
Nedenini anlayamaz;
’Okuyup da ne olacaksın, okumuş ev kadını mı? ’sözünü öğrenir.
Susar!
Kadın ergen olur;
Ayıplanır, saklanır.
Kadınlığın saklanması gerektiğini öğrenir.
Susar!
Kadın genç olur;
Gezmesi, tozması, konuşulur.
Laf gelmesin diye, camdan dışarı bakmaz.
’Kötü kadın’ ne demekmiş öğrenir.
Susar!
Kadın evlenecek yaşa gelir;
Eş seçmez;
Seçilir.
’Kız kısmını boş bırakırsan ya davulcuya ya zurnacıya sözünü’ öğrenir.
Susar!
Kadın evlenir,
Eş olmaz ’karı’ olur.
Evde hizmetçi,
Mutfakta ahçı,
Kocasının yanında cilveli olur.
’Yuvayı dişi kuş yapar’ sözünü öğrenir..
Susar!
Kadın aşağılanır, sözü dinlenmez,
Dayak yer;
‘Kocanın vurduğu yerde, gül biter’ sözünü öğrenir
Susar!
Kadın anne olur,
’Koca’nın çocuğunun annesi olur.
Erkek doğurmadan da
Ne kadınlığını, ne anneliğini ispatlar.
Erkek doğurur,
İlk kez alkışlanır... ki;
Yine de koca övülür.
’Erkek adamın erkek çocuğu olur’sözünü öğrenir;
Susar!
Kadın yaşlanır ’ana’ olur;
Saygıyı o yaşında görür.
Konuşmak ister;
Vakit geç’tir..
Göçer gider..
Velhasıl;
Kadın doğar,
Büyür,
Yaşar,
Ölür,
Ve
Susar..