Nisanur Tekin Adlı Antoloji.com Üyesinin Hakk ...

Nerelere gittin yine yahuuuuuu

öyle içelim ki kola larımızı içimizdeki yangınlar sönsün acılar dinsin
unutulalım geçmişi acıları

konak ta yine yiyelim ama tek başımıza eşlerimizle beraber değil yalnız sen ve ben ama iskender yiyelim tamam mı birde yanında kola olsun kasımda olsun soğuk buz gibi kola olsun tamam mı?

o çok iyi
onu çok seviyorum

Oyle guzel yazilari var ki okudukca icime mavinin saf guzelligi doluyor...

yüreğini seni nereye itiyorsa orda kal
gitme
dur
bak
bakış
ve sev

DeLi deli deli D EL İ dElİ DELİ DELİ DELİ DELİ Sen canım arkadaşımsın bitanecik tatlı arkadaşımsın nisacım

yazın ortasında üşüdüğünü söyleyeceksin aldırmaaayacaklar geçecek aldırma sende

Adı Bende Saklı


Bölünür sancıyla uykular
Sığınak değil en kuytular
Gökte ay öndört ben dolunay
Son hatıramı sinene sar
Bu kadarına razıyım yar

Uzak diyarlarda evli barklı
Mutluluk en çok onun hakkı
Bu yorgun kırık dökük hikayenin de
Adı bende saklı

Dalda muhabbette kumrular
Bana ayrılığı sordular
Dedim afet, yangın, dedim kar
Dedim adet aşkı vururlar
Dedim adet aşkı vururlar

Uzak diyarlarda evli barklı
Mutluluk en çok onun hakkı
Bu yorgun kırık dökük hikayenin de
Adı bende saklı

benim mavi yürekli arkadaşım.
çok yaşa.

b! z! m gel! n! şte....

Ferhat’ın yoluna çıkan dağın adı unutuldu. Şirin’i hapseden zindanların duvarları çoktan toz oldu. Ferhat’ın Şirin’e aşkı dillerin ucunda sımsıcak konuşuyor, kalplerin taraçalarında terütaze nefes alıp veriyor. Dağ yıkıldı, duvarlar unutuldu, araya girip ayıranların isimleri anılmadı; ancak Ferhat’ın kalbinde olan, Şirin’in ruhunda gezinen aşk dağ gibi dimdik ayakta duruyor, yamaçlarını süsleyen pınarlardan nice dudak hâlâ daha ab-ı hayat içiyor...

Ağlama ey aşk, ağlama ki, Leylâ’yı Mecnûn’a uzak eyleyen çöl kaç kere kurudu, kumlarını kaç rüzgârın hoyrat eteklerinde savurdu ama Leylâ’nın gözyaşları hâlâ daha aşıkların yanağını yıkıyor, Mecnûn’un deliliği her gece aşıkların aklını başına getiriyor. Çöl kaybetti ey Leylâm; senin adın kaldı. Aşkı hor görenlerin adı çöllerin kumları gibi kimliksiz kaldı ama Mecnûn’un hatırı hep kaldı.

Yusuf ile Züleyhâ’dan geriye ne kaldı ey aşk? Mısır sultanının adı hiçbir şiire sızmadı. Yusuf’u satanların esâmesi okunmuyor, Yusuf’a canını veren Züleyhâ, bak nasıl da hayretle anılıyor. Üzülme ey aşk, üzülme, yüzünü yıkayan gözyaşların nice Yâkub’un gözlerini açmaya ayarlı. Sultan kaybetti, kuyu kaybetti, zindan kaybetti, Yusuf kazandı, Züleyhâ kâr eyledi.

Bana çok eskilerden bir melodi hatırlattı,sımsıcak bir türkü kokusuyla.
Hani eskilerden yüreğinin bir yerinde kalan satırlar vardır ya insanın,her duyduğunda mutlu olduğu,yüzünde bir tebessüm oluştuğu...Yüzümde bir anlık yarattığın tebessüm adına diyorum ki hep içten gülümseyişler olsun yüzünde.Casar Flaischlen ne güzel anlatmış;
Yitirme sakın yürekliliğini,Güneşin olsun gönlünde,Ve her şey iyi olacak...

Dost

Bir gece habersiz bize gel
Merdivenler gıcırdamasın
Öyle yorgunum ki hiç sorma
Sen halimden anlarsın
Sabahlara kadar oturup konuşalım
Kimse duymasın
Mavi bir gökyüzümüz olsun kanatlarımız
Dokunarak uçalım.

insanlardan buz gibi soğudum,
işte yalnız sen varsın
Öyle halsizim ki hiç sorma
Anlarsın.


Cahit Külebi

Sen hergün köşebaşlarında
Yırtık urbanla kirli ellerinle
Avuç açan, sefil insan.
İnan yok farkımız birbirimizden
Sen belki tüm yaşamınca dilenecek;
Beklediğin beş kuruşu biri vermezse
Ötekinden isteyeceksin.
Ama ben tüm yaşamım boyunca
Tek bir kez dilendim
Bir acımasız kalbin sevdası ile alevlendim.
Öylesine boş öylesine açık kaldı ki elim,
Yemin ettim bir daha dilenmeyeceğim.


Victor Hugo

**Kalbin kar gibi beyaz..
***Günlün yıldızlar kadar parlak..
****Duyguların güneş gibi sıcak..
*****Rüyaların ay ışığı gibi olsun..
^^^^^^^ Güzel dostum! Yolun açık olsun^^^^^^^