Derya Keskin Antoloji.com

Ruhumuzun ele avuca sığmayan akışını gözlemek,onun kendinize ait olan derinliklerine inmek,türlü hallerindeki bunca incelikleri ayırtedip yazmak sanıldığından çok daha zahmetli bir iştir...Birkaç yıldır düşüncelerimin kendimden başka bir amacı yok;yanlız kendimi sorguya çekiyor ve inceliyorum.Öğrenmeyi seviyorum ve şunu da söylemeliyim ki öğrendiklerimle hiç de yetinmiyorum.İnsanın kendini anlatmasından daha zor ve daha yararlı hiçbir şey yoktur.Ben insanların en yalın hallerini,içlerindeki insan olmanın verdiği temiz duygularını seviyorum,sokaklarda,parklarda oyun oynayan çocukların o bitmez enerjilerini seviyorum,bazen oyunlarına katılıp onlarla çocuklaşmayı seviyorum,babamın deli kızım demesini seviyorum,bazen bir köşeye oturup seyretmeyi seviyorum sokaktaki insan manzaralarını,kimse sana bakmıyormuş gibi dans etmeyi,her sabah mütemadiyen selam veren adını bile bilmediğim ihtiyar simitçiyi seviyorum...Kendinden söz etmeyi kötü görmek,yasak etmek âdet olmuştur;çünki kendinden söz etmek her zaman kendini övmek gibi görünür;kendini övmekse herkezin zıddına gider.Ama kendinden söz etmeyi yasak etmek,çocuğun burnunu silecek yerde,burnunu kopartmak olur.
                    lütfen şiir paylaşımlarınız dışında başka bir amaçla bana msj yazmayınız...
..