Şafaknur Yalçın Antoloji.com

şiir koymuşlar adını,azkişi bilir tadını,çoğunlukta olup yaşamaktansa,azınlıkta olur ölürüm daha iyi.Ben mi?Kim olduğum,nerden geldiğim ve nereye gittiğim önemli değil...Önemli olan ardımda bırakacaklarımdır.. DOST BILDIKLERIMSanirdim gunduzdu onlarla gecemIcimde umitti dost bildiklerimNe zaman yikilip yere dustuysemBirakip da gitti dost bildiklerimHepsi varken baharimda, yazimda:Kisin bir burukluk kaldi agzimdaSeneler senesi oysa gozumdeCihana esitti dost bildiklerimNerde o sozlere kandigim gunler?Her gulen yuzu dost sandigim gunlerAcidan kahrolup yandigim gunlerTa canima yetti dost bildiklerimMeydana cikali asil cehrelerAydinlanmaz oldu artik gecelerYalanlar tukendi, indi maskelerBirer birer bitti dost bildiklerimKokrar oldum bana *dostum* diyendenYoksa yok olandan, varsa yiyendenNe onlardan eser kaldi ne bendenBeni benden etti dost bildiklerim UMIT YASAR .BİR ÇIKMAZ SOKAKTANe kadar dönüp dolaşsam, yine deHep o çıkmaz sokaktayım çaresizBir umut kırıntısı gözlerimdeYürüyorum durmadan, dalgın, sessizSokak o sokak, bense ben değilimSanki bin yıllar geçmiş aradanBoşlukta bir şeyler arıyor elimBelki de mahşere dek bulunmayanYitirdiğim neydi, aradığım neÇöken ne yüreğime kurşun gibiTanrım! ben mi değiştim söyleseneYoksa bende zamanlar mı eskidiBir yerlere varmadan, nasıl böyleHiç durmadan akıp gidiyor günlerYaşam diye verdiğin bu mu söyleO mu sırtıma sapladığın hançerBir çıkmaz sokağın sonunda, işteSuskun ve tek başına seninleyimFanilikten ölmezliğe geçişteBilmiyorum, söyle bana, ben neyimSevdimse; verdiğin yürekle sevdimSen açtın bu ufku karşımda sonsuzYürüdüm bir yolun sonuna geldimYıkık, üzgün ve paramparça onsuzÖlüm buysa, Tanrım buysa yaşamakSil alnımdan yazdığın bu yazgıyıYa bir yere çıksın artık bu sokakYa da öldür içimdeki Tanrıyı!..ÜMİT YAŞAR OĞUZCAN.

GÖZLERİM GÖZLERİNDE

Hep böyle çocuksu mu bakar senin gözlerin?
Hep böyle içinde uzak bir ışık mı yanar?
Bakışlarında beni dinlendiren bir şey var;
..