Papatya Baharı Antoloji.com

Günlerden bir gün, evrenin bir noktasında, küçük bir tırtıl gözlerinihayata açmış. Doğal içgüdüleri ile hemen beslenmeye başlamış.Ne bulursa yemiş. Bir süre sonra, yeterince büyüdüğünde,kendine güvenli bir yer bulup, bir koza örmeye başlamış.Bu kozanın içinde geçirdiği uzunca bir sürenin sonunda da,rengarenk kanatlı bir kelebek olup çıkmış.minik kelebek, uçabiliyor olmanın da verdiği mutlulukla uçmayabaşlamış. Dağlar tepeler aşmış, ormanın her yerini dolaşmış.Derken bir vadiye gelmiş. Rengarenk çiçeklerin bulunduğu bir vadiye.Etrafına şaşkın şaşkın bakarken, vadinin öbür ucunda bir papatyagörmüş. Bir anda afallamış. Ne düşüneceğini, ne yapacağınıbilememiş. içinden 'Ne muhteşem bir çiçek' diye geçirmiş.Ve vakit kaybetmeden yüzlerce renkli, hoş kokulu çiçeğinüzerinden geçip doğruca onun yanında almış soluğu.'Merhaba' demiş papatyaya, 'sizi uzaktan gördüm ve yanınızagelmek istedim.'. Nazlı papatya şöyle bir bakmış konuğuna ve'Merhaba' demiş, 'ben de yalnızlıktan sıkılmıştım zaten.'Ve konuşmaya başlamışlar. Kelebek ona hayat hikayesini,nerede dünyaya geldiğini, geçtiği ormanı, tepeleri anlatmış.Papatya da ona kendinden bahsetmiş. Birbirlerinden gerçektenhoşlanmışlar. Kelebek bütün zamanını papatyayla geçirmiş.Gece olunca beraber yıldızları ve ateş böceklerinin danslarınıseyretmişler. Gündüz olunca kelebek, kanatlarıyla papatyayıgüneşin yakıcı ışınlarından korumuş. Minik kelebek papatyayı çoksevmiş. O kadar çok sevmiş ki, bir türlü onun yanından ayrılamamış.Papatyanın da onu sevip sevmediğini merak ediyormuş. Ama cesaretedip de bunu papatyaya söyleyememiş bir türlü. Onu kırmaktan,incitmekten, bu yüzden kaybetmekten korkmuş. Papatya dakelebeği çok sevmiş ama o da bir türlü söyleyememiş sevgisini.Duygularının karşılığının olmayacağından, bu yüzden kelebeğikaybedeceğinden korkmuş. Böylece iki sevgili yan yanaama sevgilerini paylaşmadan sürekli sohbet etmişler.Böylece saatler saatleri kovalamış. Günler geçip de, kelebekartık zamanı kalmadığını, gücünün tükendiğini anlayınca, papatyayadönmüş ve; 'Üzgünüm ama senden ayrılmam gerekecek' demiş.Papatya buna bir anlam verememiş. 'Neden' demiş. 'Yoksabenim yanımda mutsuz musun?'. 'Hayır' demiş kelebek. 'Bilakis,sen benim hayatıma anlam kattın. Fakat biz kelebeklerin ömrüsadece üç gündür. Ve ben de ömrümü tamamladım. Artıkkelebeklerin hiç ölmediği bir yere gitmeliyim.'Papatya bu duruma çok üzülmüş ama yapacak bir şey yokmuş zaten.Kelebek artık hiç gücünün kalmadığını, daha fazla tutunamayacağınıfark ettiğinde, son bir gayretle papatyaya 'Sevi seviyorum'diyebilmiş ancak. Papatya donakalmış. Sadece 'Bende...'diyebilmiş kelebeğin arkasından. Ardından da gözyaşlarına boğulmuş.İçinden 'Keşke onun da beni sevdiğini bilseydim.Keşke onu sevdiğimi söyleyebilseydim.' diye geçirmiş.Papatya, sevdiğinin onu sevdiğini bilmeden geçirdiği günlerinacısına dayanamamış. Bir süre sonra yaprakları önce solmuş,sonra da dökülmeye başlamış.Her düşen yaprakta papatya, 'seviyormuş' diye geçirmiş içinden.İşte o günden beri, bunu bilen aşıklar,sevgililerine soramadıklarını hep papatyalara sormuş:'Seviyor mu, sevmiyor mu?
..