Özcan Ataç Antoloji.com

Bir şiirin peşine düştüğümüzde, şiirin hem ütopyası hem de gerçeklikle kurdiğu dolaylı – dolaysız bağlantı, bizi kendimeize özgü bir algıya, duyarlığa yöneltse de, o; birey beni’in (şaiirin) tikel üretimi olarak öteki anlamı da içerir. Öteki anlam, kişisel ya da toplumsal bir imge odağında okuru çerçeveler. Her şiirin bir yaşanmışlık deneyimi taşıyor olması da, şair ile şiirin bütünlükleriyle öteki insanın sevinçleriyle dramlarıyla buluşmasını sağlıyor.

Genç şairler, şiirlerini, kendine yepyeni alanlar yaratma çabalarını hem bireysel, hemde hemde toplumsal duyarlılıklarıyla ülkesine, ülkesinin yaşanmışlıklarına birer izlek olarak taşıyor. Bu duyarlılık kimi zaman şairin yaşadığı coğrafyanın öznesi olarak sürerken, kimi şairlerde ülkesinden uzak başka bir ülkede dillendiriyor içuzamını.

Şiiri yaşamsal bir öncelikle içselleştiren genç şair Özcan Ataç’ın şiirlerinde de yürek sürgünlüğü yaşanıyor. Kendi coğrafyasında, dilinden, otantiğinden, etiğinden sürgün edilmiş bir yürek. Özcan Ataç’ın şiirle buluşluğu hemen her izleklerde yurtsuzluğun acısını, sürgünlüğün direngenliğini ve umudun karşıtlık yaratan estetik gücünü duyumsamak olası. Özcan Ataç şiirlerinde kendi kimliğini koruyan, kendi kültür altyapısını sahiplenen genç bir şairin kalabalıklar içerisindeki yalnızlığını yansıttığı kadar, inanmışlığın onurlu bir yaşamı savunmanın ileri ve devrimci bir mirasa sahip çıkmanın kalabalığınıda yaşıyor. Bu ısrarın Ataç’ın şiirlerinde belirginleşen en önemli özelliği, şiirin olanaklarının onda bir mevzi oluşturmasıdır. Egemen akla, toplumsal iktidara karşıt olan bir mevzi oluşturmasıdır. Egemen akla, toplumsal iktidara karşıt olan bu mevzinin temel imgesi ise her koşulda özgür ve özgün insandır.
Aydın Şimşek (şair)

..