Yunus Güzel Adlı Antoloji.com Üyesinin Şair ...

Dil, yaşayan, ilgi ve emek isteyen bir olgu. Gelişmeye ve değişmeye çok uygun olduğu için, içinde bulunduğu ortam her zaman önemlidir. Tıpkı, büyüyen bir çocuk gibi… Sevgiye, ilgiye, anlamaya, anlaşılmaya gereksinimi vardır. Olumsuz ortamlarda bulunan çocuğun kimlik kazanırken, uğrayacağı zararlar, ...

Tez, antitez, ve henüz ulaşılamayan Hipotez... İşte HAYAT bu... Zıddıyla varolan, ancak olumsuzlukla olumluyu anlayabildiğimiz... Belki de insan bu kadar aciz...Binyıllarca çekilen acılar, milyarlarca insanın acılarının üzerine basarak tırmanmak... Ulaştığımız şu hayatı hangi insanların çektiklerine ...

Su gibidir aşk… İzin almaz kimseden, bütün boşluklara sızıverir…
Aşkta herkes fludur, bir tek sevdiğin berrak…
Seversin, dikeninden ellerin kan ter içinde kalsa da gülü… Ellerindeki kana bulaşmıştır kokusu, damarlarında dolaşıyor sanırsın… Söküp atamazsın gülü damarlarından…
Bir akşamüstü, güne ...

Önce adınız ilgimi çekti... Bu adı ben koymuştum oğluma... Soyadımızı dedelerim... Sayfanıza bu ilginç tesadüf getirdi beni... İki şiirinizi de okudum.
Güzel buluşlar var. İyi şeyler yapacaksınız gibi geliyor bana.. Ama sanki devam etmemiş gibisiniz. Ha gayret bakalım, devam edin... Sizi izleyeceğ ...

Sinyali....Aynur....'dan sonra, Nilgün Aras'ın şiirlerine bayılanlar listesine BEN DE girebilir miyim?

Şiir, belki bir kitaba sığabilecek duyguları, en özlü ve güzel bir anlatım biçimi ise; kısa şiir,her harfi dolu dolu olan dizelerden oluşmalı galiba... Yukarıdaki örnekte olduğu gibi. Dünyadaki bütün emeklerin toplamından geriye, yaşanabilen az sayıda aşkın kaldığını anlatan ikinci bölüm, hem kısa ş ...

İnsan, hep bıçkın bir kadın (adam) beliriversin ister tekdüze giderken yaşamı... Kendi cesaret edemediğini bir bıçkın yapıverse diye iç geçirir. Her sabah rutini yerine, heyecana uyanmak ister... Belki bir gün çıkar gelir o bıçkın... Başında esen kavak yelin oluverir... Bütün maviler denizlere koşar ...

Hayatla atbaşı gidemeyiz bazen... alır gider başını hayat, biz bir noktada kalırız.O noktadan kurtulmak için sündürürüz durumu... oysa ne zaman sünmektedir, ne de hayat... Yani bir fotoğrafın içinde bir tek biz sabitiz, hayata dair ne varsa hareketine devam ediyor gibi...

'Boşlukları birilerinin doldurmasını beklemeden, beklentilerin yarattığı boşlukları kendimiz (mi)doldurmalıyız. Beklediklerimiz boşluğa değil, sağlam bir doygunluğa (mı) gelmeli ... Hayal kırıklıkları, birilerinin bütünün parçası olmasından (mı) kaynaklanıyor... Parça yoksa bütün dağılıyor (mu)... Ö ...

Şimdi şiirini mi yorumlasam, öyküsünü mü diye düşünüyordum. İkisinin de acıyı, hicvi, mizahı, methiyeyi bir arada barındıran karakterine ne desem eksik kalacak. Sadece, yine Alice, yine dahice...

Siyahın kaderi beyazın varlığına bağlanmışsa eğer, suçlu gece midir yoksa gündüz mü? Karanlığın rengi olması siyahı ölüme mahkum etmiş. Gecenin nöbetçi kötüleri, korkaktır, ancak karanlıktan cesaret alırlar. Ya gündüzün beyaz gelinliğinin içindeki kötüler... Korkak bile değildirler. Bu yazı, sadece ...

Acıların yıldönümü, belki mutluluklarınki gibi keyifli olmasa da; yeni acılar yaşamamak adına uyarıcı olma görevini yerine getirir. Tabiki, duyarlı ve yürekli insanların, doğru ve içten uyarılarıyla... Acıttın, ama sağol...

Turhan Usta'ya katılıyorum.Birincisi zıddıyla anlatımdı,daha vurucuydu. Bu da güzel.

Boğazın düğümlenmesini farklı ve hoş bir anlatımla sunmuş şair. Güzeldi.

Ahh ölüm, olmaz olasın...Ansızın gelsen de yakarsın içimizi...Beklensen de... Çok sevilmek belki de ölüme tek çare... Sevdiklerine anımsanacak bir şeyler bırakmak... Bazen kapıyı açtığımızda gözleriyle karşılaşmak, bazen de siyah bir zeytin tanesinde anılara garkolmak... Yaşadığımız her yerde ondan ...

Şiirin bütünü için çok güzeldi diyorum da;
'Attığımız kurşunlara dizildik ' dizesini yeterince anlatacak güzel bir sözcük bulamıyorum.

Harika bir tartışma ortamı doğmuş bu sayfada... Düzeyi yüksek, hem ciddi, hem esprili yaklaşımları okumaktan keyif aldım. Sohbete devam etmek istedim; Şiiri tartışmak, elbette tabu değildir. Zaten tabu olan bir şey de olmamalıdır. Ama bilindiği gibi; şiir, “Yazıldığı gibi okunmaz” “Hissedildiği gibi ...

'Şair, şiirini açıklamamalıdır.' görüşünü savunanlardanım. Şiir, duygu ve düşüncelerin, imgelerle,çağrışımlarla anlatımıdır. Roman gibi, öykü gibi değildir. Diğer edebiyat türlerinde, bir duygu uzun uzun anlatılabilir. Ancak, şiirde bir giz hep vardır. Eğer herşeyi açıklayacak idiyse şair, o zaman ...

Yine Alice, yine güzel...Sağlam dişlerle karnıyarığın tadı da olmazdı zaten...

Gereği düşünüldü;
Vicdanımın sesine kurşun değmesin/
Yüreğime ateş gibi damlamasın ölüm/
Çerçevelensin beş hain kurşunla /
Ölmeyi yasaklayan bu son hüküm...
Sevgiyle kalın.

Biz halkı hiç unutmadık... Halksa kendini hiç hatırlamadı... Halka dayanamadan halkçı olduk. Ve bu ironi ne yazık ki devam eder... Diline sağlık sevgili şair arkadaşım.

Yaşamın içinde kaybolmak,varlığından kendinin bile haberi olmadan... Ya da, yaşadığın döneme iz bırakmak, varlığını topluma bir katkı sunarak ortaya koymak... Yani olmak ya da olmamak... Doğruyu yaptığına inandığında, göze alabilmek herşeyi ve toplumsal yargıların doğrunun gölgesinde kaldığını gör ...

O suya bir taş da benden ... Halkaları halkları kucaklasın diye... Çok güzeldi şiiriniz. Sevgiyle.

Şiirin, bir çocuk gülüşü gibi geçiverdi,bitmesini istemeden. Çok güzeldi... Kutlarım.