Yunus Güzel Adlı Antoloji.com Üyesinin Şair ...

Yani 'sevmek'... Delicesine... Ve 'sevilmek'... Diğerinden daha büyük olduğunu söyleyerek... Hep daha fazlasını istemek... Herşeyden ötesini... Sonsuzluğu... Hem de bir dokunuşla, uzat elini...

Es'lerinde farkındayız hayatın... Es,hayatın kendisi olduğunda, farkında bile olmayacağız. Suçları , yaşamak olanların, suç işleme hakları hep olmalıdır. Yoksa, kim farkına varır ki erguvanların, kim yeminde çiçek görür atların... Yanmasını bilenler yanmalı ateşinde tenlerin; ki, ateş ateş olduğunu ...

Yıldızlar yalnız yaşar, ama umutları olan kimseler, asla yıldızsız yaşayamazlar.

Onurlu ve kendiyle barışık bir 'insan' gibi sardunyalar... Ya da 'sardunya' kadar olsa insanlar...

Sinyali doğru söylemiş, senin şiirlerini okuduğumda; hiç bitmesin istiyorum. Aklımı karıştırdığın yetmiyor gibi, bir de gittikçe güzelleşen, demlenen bir tad bırakıyor insanın ruhunda. Dizelerini özlemişim galiba Ali...

uzun zamandır ziyaret edememiştim üstad, şiirinizi çok beğendim. tbr.

Erotizm, sanılır ki erkeklerin tekelindedir. Sanki, erkeklerin erotik duyguları kadına dair değildir. Peki, tarafın biri kadınsa, kadının erotizm hakkında söyleyeceği sözler niye 'Cesur' diye tanımlanıyor ve 'Söz savunmanın ' diye algılanıyor. Aslında, erotizmin estetiği ancak kadın yazarsa anlaşıl ...

Özlemişim şiirlerini Ali... O kadar farklı bir lezzeti var ki.. Beni hep şaşırtmışsındır. Şaşırmaya alışmam gerek aslında, ama yine de her okuyuşumda şaşırdığıma şaşırıyorum..

Neşer Selman şiirini nerde görsem tanırım artık... Kendine özgü tarzı ve anlatımı ile gerçekten farklı ve güzel... Kutlarım...

Gidilecek yol hep vardır, bunu bilmek ise erdem... Sen bir de o yolları alsan Ali, benim yüreğimdeki sevinçler yeşerecektir. Senin yeşilin kadar yeşil, mavin kadar mavi, kırmızın kadar kırmızı olsun isterdim dünyanın renkleri de... Sen gökkuşağı olmaya devam et Ali...

Gitmeler... Neler taşırlar içlerinde bu eylemin failleri... Gidilen yer ufuktur hep, ufuk eflatun düşlerin ülkesidir. Görülen, görülmeyen, bilinen,bilinmeyen yanlarıyla... İsteyerek gitmeler, istenmeden bazen de... Ardında yanan bir ateş bırakır her zaman...O ateşin, ardında mı içinde mi yandığını h ...

Unuttuk yalanı,anımsayınca nasıl da içimizi yakar...
Oysa unutulan anımsanmazdı... Bunun yalan olduğunu bilmek belki daha da acı...Herkesi kandırsan, ceplerini kandıramazsın değil mi Ali...
Özlemişim dizelerini...

Umarım ne şiir ler düşer tuzaklara, ne de yanar yarınlar... Sevgiyle...

Aslalar güvencesi mi çaresizliğin! . Çaldığın her kapı yüzüne kapandığında, çaresizliğin en koyusu çöker yüreğine... Hissettiğin şey 'acı' değildir. Varlığının silindiğini duyumsarsın dünyadan... En uzak dağ başında bir ışık yansa, umudun ışıldamaya başlar küllerin arasından...

Aydınlık ve sıcak bir ülkeye uçmak için havalandığında kuş, dönüşü yoktur bu uçuşun. Başa dönmenin yolu, çıktığın noktanın gitmeyi hedeflediğin nokta ile aynı aydınlık ve sıcaklığa ulaşmış olmasıdır. Bu güç kuşta değildir. Kuş sadece uçacaktır. Belki bir daha dönmeyecek, hep sıcak ülkede kalacaktır. ...

Ali'de sitem kokuyor... Sitemin kokusu çıkar mı bilmem, ama sevgilinin kokusunu hiçbir su çıkaramazdı. Ve Nilgün Aras'a katılıyorum; kokusu çıkmasın diye sevgilinin, sanırım hiç yıkanmazdık.

Bu sevişmelerin ütopyası… Bütün sevişmeler öncesi yaşanan… Ve hiçbir zaman gerçekleşmeyip, hep bir sonrasını hayal ettiren… Bence olması da gereken… Final gibi, tek ve son ise, bir dahası yok ise, kim ister…
Her seferinde ölmeli insan… Sonra öldüğünü unutup, yeniden ölmeyi istemeli…

Şiire nerden bakacağımı şaşırdım. Ali gibi çaldığın harflerden mi, müziğinden mi, felsefesinden mi? Belki de içinde bulunduğum durumdan kaynaklı, felsefesi öne çıktı. Kararlılık ve güç... Her zaman en çok gereksinim duyduğumuz iki şey... Çünkü, zaman kararlı ve güçlü, çünkü hayat devam etmekte karar ...

Senin çaldığın harfler yüzünden, ya şiir yazanların sayısı azaldı, ya da ben çaldığın harflerden oluşan şiirleri severmişim. Sen gittikçe fazla harf çalıyorsun. Başkalarına da harf bırak Ali!

Bu şiir, ahlak bilgisinden belki sınıfta kalır, ama sosyal bilimlerden takdirname alır, yine de yetmez... Bu kadar acı bir konu, bu kadar kısa, bu kadar sert, ve bu kadar komik ancak böyle anlatılabilirdi herhalde. Aaalice!!!

söylediğini anlamıyor, düşündüklerine anlam veremiyorsa yanında giden; sanma ki bu yolculukta yalnız değilsin... yalnızlıktan korktuğun için, gözlerine görünsün istediğin siluet, varsın olmasın...

'Soyunuyorum usulca tenimden / Küçük kız çıkana dek içinden…' bu dizeleri ilk gördüğümde de çok sevmiştim. Ama bu öyküye öyle yakışmış ki, daha çok sevdim. Öykünün kendisi ise şiir gibi... Bazen, yaşanılanlar acı da olsa, sonuçları insana yeni kapılar açıp, yeni bir yolculuğun temeli olabiliyor işte ...

Ört ki, ölem!.. Aynur'un 'Sevmek' adlı denemesinde belirttiği, iyiyi,güzeli sevmek kolay, ya diğerlerini, diye sorduğu sorunun cevabı gibi bir şiir olmuş bu.... Sevilebilirmiş işte dedirterek hem de... Konusunu bir tarafa bırakırsam, şiirselliği için diyebileceğim söz; 'müthiş' tir.

'Söz gümüşse, sükut altındır' demiş Sinyali, bu şiire özel yorumunda... Ben de şiiri okuduğumda yüzümde bir 'Gülümseme' yakaladım.'