Öykü Kaya Antoloji.com

Unutursun
Sus, sessiz ol çocuk.
Şarkı henüz bitmedi.
Kalbine, hakim ol çocuk,
Umut daha tükenmedi.

Yürü, yolları çocuk,
Yollar henüz, bitmedi.
İnan, sakin ol çocuk,
Tanrı seni terk etmedi.

Bir masal biter,
Sessizlik başlar.
Kalbini okşar,
Uyutursun, uyutursun.

Gözlerin dolar,
Avuçların terler.
Bir yalan söyler,
Avutursun, avunursun.

Yerle bir olmuş bu,
Yıkık dökük şehre.
Bir şarkı söyler,
Susturursun, susturursun.

Acıya acıya, acıta acıta,
Kendini acıya, dolaya dolaya.
Bir kalbi, kanata kanata,
Unutursun, unutursun..

Gökyüzünde batarken güneş,
Yeryüzünde sessizliğin.
Ateşe aşık yanarken sen,
Unutursun, unutursun..

Bir masalda ölürken kahraman,
Bir şehir düşerken içinde.
İzlerken gözyaşlarınla,
Unutursun, unutursun..

Bir yalan devrilirken önünde,
Maskesi düşerken mucizelerin.
Korkmadan koşarak katilinin üstüne,
Unutursun, unutursun..

Düştüğün o çukurun dibinde,
Silkinerek tozdan, topraktan.
Sanki, hiç olmamış gibi..
Unutursun, unutursun..

Bir masal biter,
Sessizlik başlar.
Kalbini okşar,
Uyutursun, uyutursun..

Gözlerin dolar,
Avuçların terler.
Bir yalan söyler,
Avutursun, avunursun..

Yerle bir olmuş bu,
Yıkık dökük şehre.
Bir şarkı söyler,
Susturursun, susturursun..

Acıya acıya, acıta acıta,
Kendini acıya, dolaya dolaya.
Bir kalbi, kanata kanata,
Unutursun, unutursun..

Unutursun, unutursun...
Unutursun, unutursun...
Sanki hiç olmamış gibi..
Unutursun, unutursun...

Sanki hiç olmamış gibi....

Cem Adrian

Bir Melek Ölürken - Cem Adrian

Sustu içimdeki
Yorgun yüzündeki
Düştü elindeki
Öldü
Bir melekti

Sen sen sen giderken
Kalbim burada kalırken
Ellerim sessiz soğuk ve suskun öyle dururken
Yalnızlık gittiğin yoldan bana geri gelirken
Gözlerimden yaş yerine sessiz harfler damlarken

Sen sen sen giderken
Ben ben ben kalırken
Ayak seslerinle bütün camlar pencereler inerken
Bir veda saçlarımdan tutup beni yerlerde sürüklerken
Yüzümde ne acı ne keder
Sana son kez bakarken

Sen sen sen giderken
Bir kalp burada kalırken
Bir şehri bir tekmeyle benim üstüme yıkarken
Bir dua dudaklarından düşüp paramparça olurken
Sen sen sen giderken
Ben ben ben kalırken

Sustu içimdeki
Yorgun yüzündeki
Düştü elindeki
Öldü
Bir melekti

Yağmur gecenin karanlığını gökten söküp atarken
Rüzgar vurup bulutlarına beyaz şimşekler çakarken
Uykusundan uyanmış çocuklar korkmuşlar ağlarlarken
İçlerinden biri neden tanrı çok mu üzgün ki derken
Göç yollarında kuşlar kaybolmuş ölürlerken
Bir deniz kıyısında bir adam hala onu sayıklarken
Gökyüzüne açılmış eller birer birer kapanırken
Sen sen sen giderken
Bir meleği öldürürken!

Veda etmeden gidilmez çocuk
Bu vedadan sayılmaz çocuk
Bir melek ölürken
Böyle sessiz durulmaz
Çocuk

Senin varlığındı kalbimin kapılarını açan, sendin anahtarı kalbimin. Ne kelimeler yeter anlatmaya, ne de kağıt kabul eder kalemden dökülenleri. Sadece yaşadığım anlardan kalan anılarım yetebilir seni anlatmaya…

Aşk yok, aşka inanmam dediğim anlarda çıktın karşıma. Önce gülüşündü seni bana çeken, sonrasında o gülüşün altındaki yaralı yüreğin…

O gün, hani seni gördüğüm ilk gün; tren istasyonunda yağmur altında saatlerce oturduğumuz ilk gün. Sözde tren beklerken onlarcası geçip gitmişti de aldırmamıştık. Yağmur bedenimi ıslatırken, her damlada bir kat daha sana aşık olduğum gün… Yaşama döndüğüm, aşkın varlığının kanıtını gördüğüm gün…

Ve sonra…. Sonu olmayan bir yaşam içinde asla gecesi olmayan bir gün gibi doğdun hayatıma. Oysa senden once “yağmurlar bile isyan ederdi akıttığım yaşlara onlar bile benim kadar ağlayamazdı”. Ya bu ben değilim, yada zaten ben bende değildim… Hayallerde yaşatılabilirdin, bir rüyada yer alabilirdin, belki de bir masal karamanı olabilirdin ama benim olamazdın...

Sen gideli iki gün oldu.. Asırlara bedel iki gün.. Ellerim ceplerimde caddelerde yürüyorum. Birlikte dinlediğimiz şarkılar kulağımda. Ya da odama kapıyorum kendimi, görmek istemiyorum senden başkasını. O kadar çok alışmışım ki sana. Senin üzerine kurulmuş tüm hayallerim. Sen gittin, ben bittim, hayallerim yok artık geleceğe dair...

Bil ki; içimde her zaman sıcacık kanayan bir yara olarak kalacaksın. Sana istediğim zaman söyleyemeyeceğim belki sevgimi ve ulaşamayacak uzattığım ellerim ellerine. Ama ne olursa olsun sana olan sevgim her an artarak yaşayacak bende.'......

İşte bitti; “Vazgeçtim Senden” ve belki de seninle birlikte kendimden…

VAZGEÇTİM SENDEN