Beceremem ki mutlu olmayı ve tebessümü..Soğuk iklimlerin insanıyım ben..! Yalnızlığı ve sessizliği çok severim..Umudu ihtimallere,sevdayı çıkmazlara bıraktım..Dalgalı denizlerin, bulutlu havaların,uçurumlu yolların yolcusuyum ben..! Buğulu gözlerle söyledim sevda şarkısını..Varlıkla yokluk arasında oynadım hüzünlü rolleri..Ya benimdi ayrılıklar;ya da ben imkansızları çok sevdim...!!
İsmimin önüne sıfatlar yerleştirip durma. Tek tek kelimelerle beni anlattığını sanma. Cümleler kur, paragraflar döşe, hikâyeler yaz. Biraz emek ver, biraz çaba göster beni anlamak ve anlatmak için…. Doğduğum ya da nüfusa kayıtlı olduğum yerle, yaşadığım zorluklarla sınırlama beni. Milliyetimden, dilimden, tenimin, gözlerimin, saçlarımın renginden ibaret sayma. Beni, haketmediğim sıfatların kalıbına sokma, Hinlik gibi.. Kendi soktuğun kalıplarla yargılayıp mahkum etme beni. Hazır şablonlar kullanma beni anlamak ve anlatmak için… Ben renk değil, renkler içinde bir tonum. Tek renk olarak düşünme beni, bir renk cümbüşüyüm. Hazır şablonlar kullanma benim için tembel işi, özel şablonlar oluştur. Övgü bile olsa, içi boş sıfatlardan uzak dur. “Zeki” deme mesela… Neleri zekice, neleri aptalca yaptım onları hatırla, mesela sandalyeden düşüşümü. Esprili deme benim için. Çok hüzünlü şeyler de anlatabilirim, gözyaşlarına engel olamayacağın. Ama yaşadıklarıma rağmen hep ağlamaklı mı dolaşırım? Hayır! Öyle güler, öyle gülümsetirim ki, sen bile şaşırırsın sendeki bana rağmen bunlaır nasıl yapabildiğime… Kibar deme, çok kabalaştığım anlar da olmuştur. Naif bir insan olabilirim ama çok fevriliğim olmuştur, nefretim, küslüğüm… Sabırsız mıyım? Konu kaybettiklerim olunca belki… Ama ömrümün her anından haberdar olmadıkça, Sabır taşı çatlattığım anları bilmedikçe, Yalnızken ne yaşadığım hakkında fikir yürütemediğin sürece Bana dair hak görme kendinde…
Kelimeler her şeyi anlatır.. Ama her şeyi yaşatmaz. Bazen ben bile yabancı olurken kendime sana nasıl anlatırım ki beni! Neşeliyim diyeceğim, belki suratsızlığıma denk geleceksin! Espiriliyim diyeceğim, belki ağlamalarıma denk düşeceksin! Özgürüm diyeceğim, belki tutsaklıklarımda yakalayacaksın beni! Kendimi anlatıpta... bir kalıba sığdırmak istemem düşüncelerimdeki beni.. Hani yaşamadan bilemeyeceğin şeyler vardır ya, onlardan biriyim belki.. Bazıları için herhangi biri, Bazılar için vazgeçilmez biri! Düşlediğim kadar insanım, İnsan olduğum kadar hatalı! İşte ben buyum, ben İnsanım!!
İnsan olmak
Beceremem ki mutlu olmayı ve tebessümü..Soğuk iklimlerin insanıyım ben..! Yalnızlığı ve sessizliği çok severim..Umudu ihtimallere,sevdayı çıkmazlara bıraktım..Dalgalı denizlerin, bulutlu havaların,uçurumlu yolların yolcusuyum ben..! Buğulu gözlerle söyledim sevda şarkısını..Varlıkla yokluk arasında oynadım hüzünlü rolleri..Ya benimdi ayrılıklar;ya da ben imkansızları çok sevdim...!!
İsmimin önüne sıfatlar yerleştirip durma.
Tek tek kelimelerle beni anlattığını sanma.
Cümleler kur, paragraflar döşe, hikâyeler yaz.
Biraz emek ver, biraz çaba göster beni anlamak ve anlatmak için….
Doğduğum ya da nüfusa kayıtlı olduğum yerle, yaşadığım zorluklarla sınırlama beni.
Milliyetimden, dilimden, tenimin, gözlerimin, saçlarımın renginden
ibaret sayma.
Beni, haketmediğim sıfatların kalıbına sokma, Hinlik gibi..
Kendi soktuğun kalıplarla yargılayıp mahkum etme beni.
Hazır şablonlar kullanma beni anlamak ve anlatmak için…
Ben renk değil, renkler içinde bir tonum.
Tek renk olarak düşünme beni, bir renk cümbüşüyüm.
Hazır şablonlar kullanma benim için tembel işi, özel şablonlar oluştur.
Övgü bile olsa, içi boş sıfatlardan uzak dur.
“Zeki” deme mesela…
Neleri zekice, neleri aptalca yaptım onları hatırla, mesela sandalyeden düşüşümü.
Esprili deme benim için.
Çok hüzünlü şeyler de anlatabilirim, gözyaşlarına engel olamayacağın.
Ama yaşadıklarıma rağmen hep ağlamaklı mı dolaşırım?
Hayır! Öyle güler, öyle gülümsetirim ki, sen bile şaşırırsın sendeki bana rağmen bunlaır nasıl yapabildiğime…
Kibar deme, çok kabalaştığım anlar da olmuştur.
Naif bir insan olabilirim ama çok fevriliğim olmuştur, nefretim, küslüğüm…
Sabırsız mıyım?
Konu kaybettiklerim olunca belki…
Ama ömrümün her anından haberdar olmadıkça,
Sabır taşı çatlattığım anları bilmedikçe,
Yalnızken ne yaşadığım hakkında fikir yürütemediğin sürece
Bana dair hak görme kendinde…
Kelimeler her şeyi anlatır.. Ama her şeyi yaşatmaz. Bazen ben bile yabancı olurken kendime sana nasıl anlatırım ki beni! Neşeliyim diyeceğim, belki suratsızlığıma denk geleceksin! Espiriliyim diyeceğim, belki ağlamalarıma denk düşeceksin! Özgürüm diyeceğim, belki tutsaklıklarımda yakalayacaksın beni! Kendimi anlatıpta... bir kalıba sığdırmak istemem düşüncelerimdeki beni.. Hani yaşamadan bilemeyeceğin şeyler vardır ya, onlardan biriyim belki.. Bazıları için herhangi biri, Bazılar için vazgeçilmez biri! Düşlediğim kadar insanım, İnsan olduğum kadar hatalı! İşte ben buyum, ben İnsanım!!