Onur Yavuz Antoloji.com

Kendimi kendimden korumam lazım. Her şeye bir sınır çizilmiş. Ben kendimde bütün sınırlarımı, kendimi aşmaya çalışıyorum. Sürekli "normal" ve "normal olmayan" her şeyin üzerine düşünüp her normal ve normal değil dediğim şeyi aslında sıradan olduğunu görüyorum. Kendim, aslında kendim değilim. Kendim her an biraz daha kendim olmaya yönelik değişim içerisinde. Bu yüzden insanları tanımlamaktan kaçınma içerisindeyim. İnsanlar beni her tanımladığında ben öyle de olmayabilirim diyorum kendime. Geleceği bilmiyorum. Gelecekte ne olacağımı hiç bilmiyorum, değişiyoruz. Her zaman şimdiden biraz daha farklıyız. Aynı değiliz... Bir önceki anla aynı değiliz. Çünkü bir önceki anı yaşadık.

Yaşam içerisinde küçükten büyüğe kriz içerisindeyiz. Bu ilk doğduğumuz andan itibaren başlıyor. Oksijeni ilk kez ciğerlerimize çektiğimizde yaşadığımız korku ile bir krize girdik mesela. Daha sonra istemsizce o geldiğimiz güvenli alana dönebilmek istedik. Ancak en fazla güvenli alanın sahibine dönebildik. Yani biraz olsun o krizden sıyrılabildik veya bunun şansını yakalayabildik belki de. Bu kriz bizi biraz daha geliştirdi. Yay ne kadar gerildiyse o kadar da ileri fırladı. Hayatta da sürekli bu krizler içerisindeyiz. Her krizden sonra biraz daha gelişiyoruz. Ancak bu gelişim iyi yönde de olmayabiliyor. Her seferinde de en son ile çalkalanıyoruz. Her kriz anının kendi sınırlarımızı biraz daha keşfettiğimiz, kendi sınırımızı ve kendimizi aştığımız bir serüvene dönüşmesini diliyorum.
..