bazen varla yok arasında bir yerlerde olduğumu düşünsem de zamanın alevli kırbaçlarırla göğsümde açılan yaralaın sancısı her zaman var oluğumu hissettiriyor.bunun için sancılara yada sancılı bırakanlara teşekkür mü etsem bilemiyorum.bazen herşeyi unutmak istiyorum.yolları,şehirleri,tüm sevdiklerimi ve kendimi... bunun mümkün olabileceği bir yer aramak ahmaklık sanırım. çünkü nereye gitsem en uzağımdaki kişi dahil herkes aklımda.sonra ölümü düşlüyorum. uzun bir yoldan gelecek sevgiliyi bekler gibi umutlu ve heyecanlı bir şekilde ölümü bekliyorum.biliyorum herşey yalan olsa da o gerçek ve bugün olmasa da yarın mutlka beni almaya gelecek. belki soğuk olcak havası,belki beni götüreceği yer uzak olcak ama mutlaka gelecek... o beni buralarda bırakmaz beni sonsuzluğa doğru uçuracak o nefesi mutlaka üfleyecek....bekliyorum çünkü gelecek....
..
kişilik
01.03.2010 - 00:46kişilik kendini bir hiç ya da hiçten biraz fazla olarak kabul edebilmektir
Toplam 1 mesaj bulundu