Nuray Açar Adlı Antoloji.com Üyesinin Şair v ...

kararsızlık
terreddüt
acaba
tüm bunların sonunda
fünye çekildi...

Duvar yerle bir
resim gökyüzüne aksetti
ah ki ah diyesim çok
ama ne çare
gözyaşı gökten aksa
resim karışır toprak iklimlerine...

yalnızlığa değil
dostlardan ayrı kaldığına
ağlayan bir yürek bu.
gelsin de dinsin bu feryad figan
demini alsın her yudum
bedende ilerlerken düşüncelerin
balıkçı meyhanesinde...

biz böylesi arebesk topluma sahipken kim bizi ne edecek loooo. biz milleti doğrayıp kuşbaşı ediyoh tilivizyonlar bangır bangır çağıriyi yinede korhmuyoh ee bizi alsalar bile valla gorkularından alırlar....))))

ne herşey ne hiçbir şey aslında ikisinin de barındığı bir liman olmalı insan.
Bir çok gemi fırtınalardan korunmak için, bazen limana insanlara kavuşmak için bazen de toprağa olan özlemi için uğrayacaktır....
insan soru soracak şımarık yaşam dudak bükecek sorular başka sorulara gebe kalacak ama za ...

yaşam hormonlu,
bize bol bol sunuyor
yiyiniz içiniz efendim diyerek
sonra da bir güzel afiyetle
kim vurduya giden vuruşlarda
çarçabuk yutuyor....

bizim sandığımız ve güç bulduğumuz ne kadar şey bizim...
yada yokluğu ile bizim halimizin alacağı durum
oysa güç içimizden ışıyor güneş misali...

eline fırça alan
yada boya ile hayale dalan
kimsesizliğini renklerin
ihtişamına salan
oysa kör bir toplumun sağır hissiz bireylerine
vitrin misali baka dursun sözcükler...

bir parçası yaşamın onlardan bir parçası bizden...
adını ve yönünü belirlersekte
aslında insanlık adına güzellikler adına
tüm bu adımlar...

acı düşüncede olmasın
ister bir bayat bir ekmek gibi katıksız ve kuru
ister bir yudum su gibi arıtılmamış
yeter ki acı diüncelerde beslemesin kendini...

perde değil perdeyi kaldırıp yeni perdeyi sunan seyirciye
işte o nerde
şimdi hangi hayatlara konuk
onu sormalı bence
yaşamı perdelere bölene...

gözler bizi bir adrese ulaştırır
rengi değişir koyulaşır renklerin büyüsüyle
yutar kimliğimizi
yüzümüzü yıkayınca suyun en sert halinde
şokta tüm duygular...

bir köyden anılarda arta kalan....

Kadın yaşam basamaklarında....

imbikte damıtılıyorken yaşam
bizler damlaların emekçileri...

gözlerin gördüğü düştür
düşler ise gözlerimizin özlediği
o bir türlü gelemeyen beklenen andır...

kötüler tek hücreli canlı gibi ürerken
iyilere bakan yok
derdine düşmüşken kurtulmanın...

yıllar geçti hep gelecek günleri aydınlık arzu edip inatlaştık beğenmediğimiz onca saçma sapanlıkla
bu koymadı yoldaşların kayıpları ve maske satın almaları koydu
ben bir çift güvercini salınca gökyüzüne ardımdan bir şahin tünedi dost sandığım avuçlardan...
düşmanı değil dostu kayıplarda
isimsiz ...

büyümek için çabalayan minik tertemiz akıllara sinsice yaklaşan belalar bunlar. Çok şirin ve macera dürtüsünü destkleyen sonrasında ise dönülmez bir yola itikleyenler....
evet uzak durabilmeli yada büyükler kullanmama iradesini gösterip örnek olabilmeli geleceğe parlayan güneşlerimize...

büyümek için çabalayan minik tertemiz akıllara sinsice yaklaşan belalar bunlar. Çok şirin ve macera dürtüsünü destkleyen sonrasında ise dönülmez bir yola itikleyenler....
evet uzak durabilmeli yada büyükler kullanmama iradesini gösterip örnek olabilmeli geleceğe parlayan güneşlerimize...

içindeki haykırış artık senin değil şu soğuk sayfaların olmuş,
ve o gizli sevda okuyacak olsa bilecek
bıraktığı enkazı...
depremi, boranı...
sonunda şiirsel haykırışında
anlayacak
veda etmediğini
takılı kaldığı yüreği....

şimdi avuçlarında avuçları
gözleri gözlerine endeksli
ve gül dudaklar düşüncelerinde
çoktan boşaldı gitti soğudu
yatağı....

Hava delikanlı duruşunda
Ha yağdı yağacak
Havanın o savruk keyfindeyiz
Halimizi kim anlar
Havasını bile tanımlayamayan...

ışıklar sönmesin
kararmasın dünya
sen yaşamsın yaşamı iste

bitmedi…

bitmemeli
direnmeli tutunmalı inandıklarımıza
dokunduklarımız yiter de
düşüncelerimiz yitmesin.....

ve bizi bırakmasın
ateşin savruk suyun şiddetli hırçınlığında...