Nihat Kuruyer Antoloji.com

Merhaba

Hemen bu arka sokakta oturduğunu duydum
Çocukluğunda bu sokakta geçmiş
Nasıl olurda seni hiç görmemişim
Sizin sokağın bakkalı manavı
Gezip dolaştığım arkadaşlarım
Nasıl karşılaşmamışız hayret.

Ben de bu sokağın eski müdavimlerindenim
Avare yaşamaktan bıktım usandım
Çıkıp gitmeyi düşünüyordum buralardan
Ama seni görmek güzeldi
Bu zamana kadar rastlamamak
İnsan bazen kör olur ya,
Bunu da benim körlüğüme
Say gitsin.

Sabahın olmasını beklerken
Gecenin sessizliğine vermiştim kendimi
Uzaklara gitmek
Belki,
Bir gün aç
Susuz kalsam
Bana bahşedilen ömür zaten bir kişilik
Ne bir eksik, ne fazla
Mutluluk gözümde tütmüşken
Bahçe duvarından aşsam diyorum.

Yürüsem, koşsam
Kime ne
Elime diken batsa
Gül değse
Hep mutluluğa huzura koşsaydım
El sallasam, görse
Gel desem, koşa koşa gelip, sarılsa
Merhaba dese.
Merhaba desem.

Diyelim ki, bahşedilen ömür tükendi tükenecek.
Bir merhabayla
Aç gönlüm
Doyar mı, yılların açlığına..

Nihat Kuruyer

Usta be, peki biz erkekler neden maviyi bu kadar çok seviyoruz, sonra da, dönüp dönüp, hep pembeye meftun kalıyoruz. (N.K)

Biz aynı iklimde büyümedik Ki,
Sen baharı beklerken, ben gazele meftun olmuşum.