Esen Zafer Antoloji.com

Benim hakkımda
Benim hakkımda mı? Önce şunu bir düzeltelim. En iyisi bizim hakkımızda diyelim.
Biz biraz tuhafız galiba.
Dışarıdan bakılıdığında tüm uzuvları yerinde, sağlıklı bir kadına benziyoruz. Çogu beşer gibi 9 aylık ve çırılçıplak dogduk.”Bu ne yaaa! nereye geldik şimdi? ” diye korkup bağırdık. Sonra agucuk magucuk saçma sapan bir şeyler anlattılar. Yavaş yavaş normal konuşmaya başladılar, bizde ne dediklerini anlamaya ve tekrarlamaya çalıştık. “Eh bir kere düştük” dedik.” Bakacagız, ne var ne yok, nasıl bir yere gelmişiz.”
Su laz fıkraları güzel oluyor. Bilgisayara çesitli milletlerden adamlar en çetrefilli soruları yönlendirmişler de sayfalar dolusu cevaplar alıp, hayran kalmışlar. Laz’a sıra gelince ne var ne yok demiş ve bilgisayar bozulmuş. O hesap bizde bakalım ne var ne yok bu geldiğimiz yerde dedik, hala yazıcılar calışıp duruyor. Bizim ötekilerden farklı bir tarafımız yok aslında. Yemek, içmek, çalışmak gülmek, ağlamak kısaca herkeste olan bizde de var. Belki bizim birbirimizle sohbetimiz biraz daha fazla. Ben sussam o soruyor o sussa ben soruyorum. Eh sorunca nolur? Biz “hadeeee herşeyi sorma bakalım” diyen ebeveynler gibi değiliz. Hemen cevap arıyoruz birbirimize?
Biz herkes gibi sevmek, sevilmek, saymak, sayılmak vs. Gibi şeyleri istiyoruz. Sabah uyandığımızda dogan güne hayran hayran bakıyoruz. Attığımız adımdan aldığımız nefese kadar şaşıyoruz. Gökyüzünde gezinip kaybolan bulutlardan yıldızlara, zaman zaman “şimdi bu uydu mu yoksa yıldız mı? ” diye sorduğumuz şirin parlak şeylere ağzımızı açıp bakarken nerdeyse direklere tosluyoruz. Bırakın denizi falan biz yerde su birikintisi görsek dalmaya kalkışıyoruz.O sağlam diye, ayaklarımız kirlenmesin diye ha babam her yere dökülen beton yığınlarının arasından bile, gökyüzüne başını uzatan çiçeğe, bu kadar narin yapısında nasıl bir güç taşıdığına bakıp Allahı hayranlıkla seviyoruz.Bu nasıl bir tohum, bu nasıl bir yaşam kıvılcımı diye? .
Biz haberleri izliyoruz. Biz onları izlemesekte onlar bizi izler zaten.
..