yBazen seni düşünmekten başka,yapacak hiçbir şey bulamıyorum biliyor musun? Aklımın durduğu, hafızamın kaybolduğu ve kimsenin elimi tutmadığı anlarda,hep yalnızlığıma sarıldım anlıyor musun? Seni senden çok sevdim belki, aldığım nefestin, içtiğim su, söylediğim tek şarkım duyuyor musun? Gözlerimden akan yaşlar kalbime, yüzümdeki çizgiler kadere, yorgunluğum hayata isyan etti,görebiliyor musun? Ben sende tüm türküleri, en güzel şiirleri, denizi, ormanı, bahçeleri yaşadım,sen bende ne yaşadın ki benden hep böyle kaçıyorsun? Çöl müydüm ben bir damla suyu kıskanacak senden? Gözyaşlarım sulamadı mı bu umutsuz aşkı? Beklide en cömert olduğum andın sen,aşkımı sonsuz bir sabırla sunduğum. Beni yıpratsan da,her gece ağlatsan da,hatta kaçsan da kendimi bulduğum.Ve en umutsuzu anlarımda,hayalinin ellerini tuttuğum…Gözlerinde tüm derdimi, acımı, sıkıntımı unuttuğum.
Tabi bilmiyorsun sen bunların hiç birini,görmüyorsun senin için ölen bir deliyi. Saatin kaç olduğu umurumda değil,belki 3 belki 1 fark eder mi? Hayat zaten vurmuş tekmeyi,bir serseri ölüp gitse dünya batıp gider mi? Sevenlerim arkamdan yolumu gözler mi? Odam kağıdım kalemim beni özler mi? Beni bu çıkmaza sürükleyen sadece sözler mi? Yoksa baktığımda kaybolduğum gözler mi? Kaybolduğum diyorum neden mi: önceleri bana ilham veren o kara gözlerin, şimdi en ücra köşelerde kalmış kapkaranlık bir zindan. Baktıkça işkence görüyorum artık,cüzamlıların çırpınışını. Açlığı, sefaleti, yoksulluğu… Hadi git kendi bul yeni oyuncaklarını, onlarla oyna beni alet etme kendine. Beni yeniden aşık etme, unutmaya çalışırken tam seni, rüyalarımda çıkıyorsun karşıma. Ve tutamazken ellerini, yeniden aşık oluyorum sana. Canımı bazen en çok sıkan şeysin,bazen de içimi ferahlatan.Allah aşkına nesin sen?Hem ısıtan,hem donduran,hem ateş olup yakan,hem yağmur olup yağan.Aşk desem değilsin,dert desem o da değil,galiba sen benim kaderimsin…Kaderim…
..
