Eylem Esra Antoloji.com

Ben
sen de benim kadar
çıkmaza girmeyesin diye girdim
çıkmaza.
Şimdi senin felaketini istemedikçe
kendimi felâketten kurtaramayacağımı
görüyorum.
Anladım ki benim felâketimi tatmamış olan benim
hangi felâkete uğradığımı bilemez. Benim
kurtuluşum ancak benim gibi, benim kadar
kurtuluşu özleyenin bana el vermesiyle mümkün.

Senin felâkete uğramanı istemem. Çünkü seni
öldürürsem (seni kendi duygu ve düşüncelerim
içinde eritip, kendime benzetirsem) bana yardım
edemezsin. Sen ölmezsen (benim alter ego’m
olmazsan) , benim ölümümün sona ermesi
gerektiğini anlayamaz, bana yardım için bir şey
yapamazsın.
Seni öldürürsem kendi kurtuluş yolumdaki ışığı
söndürmüş olurum.

Seni öldürmezsem kendi kurtuluşuma
açılan yolu tamamen tıkamış olurum.

sukût-u hayâl / âh

Ateşiyle pürmelal yandığım sen miydin âh
dallarına umutla konduğum sen miydin âh
bir kenarda bırakıp şehla defineleri
nice bin kez yolumdan döndüğüm sen miydin âh
göğsümün duvarına işledim hayalini
her saniye ismini andığım sen miydin âh
bu hazin kayboluşta, bu gönül sahrasında
bengisu diye içip kandığım sen miydin âh
nasıl da kuytulandı yüreğim köşelerde
tutundukça tahtından indiğim sen miydin âh
bazen cehenneminde eridiğim yanardağ
bazen kutuplarında donduğum sen miydin âh
dağıttı efsunumu saçlarında sünbüller
ruhuma leyla diye sunduğum sen miydin âh