© Copyright Antoloji.Com 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Antoloji.Com'a aittir. Sitemizde yer alan şiirlerin telif hakları şairlerin kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Ofelya
Yildizlarin uyudugu, sessiz, kara
Dalgalarda Ofelya iri bir zambak,
Yüzüyor duvakli, uzanmis sulara...
-Avci borularinin ezgisinde bak.
Bin yil geçti, Ofelya yine üzgün,
Uzun sularda kefen gibi akiyor.
Bin yildir, gündüz gece, deli gönlünün
Hüznünü meltem yellerine döküyor.
Açip sularda salinan tüllerini
Beyaz gögüslerini öpüyor rüzgar,
Sögütler egmis omzuna dallarini
Agliyor. Uykulu alninda kamislar.
Yöresinde üzgün nilüferler bazan
Dagitiyor Ofelya kizilagacin uykusunu,
Bir kanat vurusuyla dallar yuvadan
-Saliyor yildizlarin altin sarkisini.
Sen ey solgun Ofelya, kar gibi güzel!
Sulara gelin oldun ergen çaglarda!
-Çünkü Norveç doruklarinda esen yel
Aci özgürlügün tadini ögretti sana:
Savuran bir soluk gür perçemlerini
Büyüyordu düslerinin akisinda;
Dinliyordun doganin ezgilerini
Agacin, gecelerin yakinisinda;
Çünkü boguk sesi çilgin denizlerin
O tatli, çocuk gögsüne vuruyordu;
Bir nisan sabahi, yorgun bir atli senin
Dizlerinde sessizce oturuyordu!
Gök! Ask! Özgürlük! Bu nasil düs Deli Kiz!
Günes vuran kar gibi eriyip gittin;
Konusma, sus! Seviyi bizlere dilsiz
O mavi gözlerinle çoktan ögrettin!
-Ve diyor ki Ozan: Aydin gecelerde
Ofelyam çiçekler devsiriyorsun;
Hep böyle yüz, ak gelinliginle suda
Dalgalar besigini sallayip dursun.
(15 Mayis 1870)
(Fransizcadan çeviren:Erdogan Alkan)
.
Arthur Rimbaud