Bazen insanların temiz bir sayfayı dahi haketmediklerini düşünürüm.Nedeni ise kirlerinin temiz sayfalara bulaşmasını istemememdir.Hele ki sayfaların sahibi bensem."Kirletmesinler sayfalarımı ! " derim , iç geçiririm. O nedendendir ki yazmam isimlerini buraya.Hoş isminin ne olduğu değil,cisminin ne olduğu önemlidir. Zikrinin ne olduğu değil, fikrinin ne olduğu önemlidir.Gerçi " insanın fikri ne ise zikri de odur " der ya atalarımız o da ayrı bir muamma , ayrı bir acı. Zikrini işitip görüyorsam o insanın gözlerinin ardında duran akıbeti , eyvah ki ne eyvah ! Acı ki ne acı ! Yer bitirir beni bu acı.Kıvrandırır ,duramam yerimde. Bir o yana savrulurum, bir bu yana savrulurum. Sanarsın ki ana baba acısı , sanarsın ki yar acısı. Yok be pirim insan acısıdır bu , insan ! İnsanın insana çektirdiği azaptır , kahırdır.Yüce Rabbimizin yarattığı bu merhamet dolu kalbimizin hassaslığına mı yanalım ? Yoksa insanoğlunun Rabbinin verdiği , ona hediye ettiği bu güzel, hassas, merhamet dolu kalbi nasıl çirkin bir taşa çevirdiğine mi yanalım ? Ha pirim ? Kime, neye yanalım ? Neye üzülelim? Gülelim mi pirim ? Ne yapalım ? Var mıdır bundan gayrı bir çıkış yolu ? Benim için de pirim , onun için de pirim ? Var mıdır bir çıkış yolu ? Vardır ya. Umut her zaman vardır. Işık her zaman vardır.Yeter ki gözlerin görmeyi , kulakların duymayı , kalbin , nefsin , ruhun Rabbini bilsin. Çıkış her zaman vardır. Rabbinin sana verdiği , vereceği nefes her zaman vardır. Yeter ki sen o nefesi çekmeyi bilesin dervişim ! ...
..
