Mehmet Yunus Aytek Adlı Antoloji.com Üyesinin ...

491-Git Allah Seni Islah Etsin

Beni kahredip giderken düşüneydin
Burada ıssız bir odada bırakıp gittin
Hani sen benimle mutlu olamıyordun
Ne diye geldin git Allah seni ıslah etsin

Sana ne kadar yalvardım ne olur gitme diye
Ama umursamadın beni hiç sayıp çıktın kapıdan
Haykırışıma aldırmadan arkana bile bakmadan
Ne diye geldin git Allah seni ıslah etsin

Ben nice geceler kahroldum senin için
Elime resmini aldım yastığıma sarıldım
Bir hafta geçmez özler gelirsin sandım
Ne diye geldin git Allah seni ıslah etsin

Yıllar geçti aradan tam yokluğuna alışmışken
Sonunda geri dönüp kabul edeceği mi sandın
Ben senin yerine bağrıma artık kara taşı bastım
Ne diye geldin git Allah seni ıslah etsin

04 Aralık 2012
Salı
Mehmet Yunus Aytek

490-Git

Duydum ki gidiyormuşsun
Burada hayalin mi senden bana kalacak olan
Bil de sevin kahrolacağım ardından
Gizlice git bir daha yüzüme bakmadan

Pişman değilim koşmadığıma sana
Ellere inandın hiç sormadın ki bana
Hep ağlattın ne zaman gülmek istesem sana
Ardına bakmadan git acı çektirme bana

Sensiz bomboş olacak bu sokaklar
Mahzun kalacak sanki bütün yollar
Gözlerim gibi sana ağlayacak tüm şarkılar
Gizlice git senden kalsın bana hep hatıralar

Beddua etme sakın hiç sevmedi diye
Gerçekten sevdim mirasındır çektiğim çile
Artık beni mazine gömmüş olsan bile
Veda etmeden git bir kez daha öldürme

17 Aralık 2012
Pazartesi
Mehmet Yunus Aytek

489-Gidiyorum Sessizce

Bir gün anlayacaksın neden sessizce gittiğimi
Senden vazgeçmek uğruna nasıl bir savaş verdiğimi
Mevsim kış olur hani bir yudum güneş bulamazsın
Sonsuz uçurumlardaki çiçeklere dokunamazsın

Ömrümün yıkıntılarında can çekişiyor umutlarım
Ellerimde acılar ellerini tutamam kıyamam sana
Yollarımda ayaz var yaklaşma yollarıma kıyamam sana
Karanlık gecelere ortak edemem seni kıyamam sana

21 Ocak 2016
Perşembe
Mehmet Yunus Aytek

488-Gidiyorum Anne

Gidiyorum ağlama anne
Yıldızlar kayınca anneler ağlarmış
Bir yıldız daha kaydı diye
Sıra bende gidiyorum anne

Üzgünüm tutamadım bu defa sözümü
Dönemedim sana gidiyorum anne
Geldiğim yerden daha da uzaklara
Dönülmesi mümkün olmayan yollara

Telefonda sesimi duymayacaksın
Ağladığında teselli edemeyeceğim artık
Hakkını helal et anne ben gidiyorum
Meleklerin o güzel şehrine

Şiirlerimde hep anneler ölür
Evlatlar öksüz kalırdı
Şimdi ben ölüyorum anne seni cansız bırakarak
Ne olur kızma bu çaresiz evladına

Beni toprağa sen göm anne
Kollarımı açık bırak
Her an seni saracakmış gibi
Kokun sinsin kefenime

Ağlama anne ne olur üzme beni
Biliyorsun dayanamam
Ağlama anne yoksa rahat yatamam
Bu defa ölüme çabuk yenildim anne

21 Aralık 2013
Cumartesi
Mehmet Yunus Aytek

487-Gidiyorum

Geldiğim gibi gidiyorum sessizce hayatından
Suçlusu ne sen ne de bu yalan dünya
Her şeyin tek suçlusu benim
Son kez senden af diliyorum gözbebeklerimdeki gözyaşlarımla

Ve giderken kalbin bahar esintisi kadar sevgi ile dolsun
Gözlerin ise geceyi aydınlatan yıldızlardan birisi olsun
Yüzünden tatlı tebessümler eksik olmasın
Hüzünlerin ise kelebeklerin ömürleri kadar az olsun

Seni severken gidiyorum
Ben gitsem de ağladığında ıslak gözyaşlarındayım
Güldüğünde ise tatlı gülüşlerinde olacağım
Seni özleyerek gidiyorum

Hakkını helal et bir tanem
Şunu bil ki sadece günahlarım için yanmayacağım
Senin sevgine hasretle yanıp tutuşacağım
Gözyaşlarımda gidiyorum artık

28 Haziran 2013
Cuma
Mehmet Yunus Aytek

486-Gidiyorsun

Aşkımdan armağan her satırı sana
Maziyi yeniden yaşatsın sana
Nasıl sevdiğimi anlatsın sana
Sana sitemim var her bir sözümde

Bu gece dokunsalar ağlayacağım
Bu gece bağrıma taş basacağım
Bu gece sen konuş ben susacağım
Bu gece gidiyorsun çıldıracağım

Bu nasıl ayrılık, bu nasıl veda
Gözlerin kal diyor dudakların git
Bakışların anahtar yüreğin kilit
Ellerin aç diyor inadın ise kapat

Ayrılık dönüşü olmayan nehir
Yalnızlık yıkılmış bomboş bir şehir
Kaç sevda kül oldu böyle kim bilir
Gözyaşın kal diyor gururun ise git

08 Mayıs 2013
Çarşamba
Mehmet Yunus Aytek

485-Gidişleri Getiren Kara Tren

Kara bir tren feryat figan gidiyor
El sallamalarını yüklemiş sırtına
Sevgiden adım adım koparmış sarılmaları
Bu kaçışlar kaçış değil kalleşçe gidişler

Acı bir ses ile haykırıyor kara tren şehrin dışında
Kavuşmalara doğru,ayrılıkları almış sırtına acımadan
İşte bu kara trendir iki sevgiliyi gözü yaşlı bırakan
Gözleri uzaklara,sevdalara, aşklara iten bu tren

Bu gidişler gidiş değil katar katar olmuş gidiyor
Yutmuş birilerini uzaklara, tuzaklara itiyor
Kara tren bu defa da feryat figan geliyor
Eliyor rüzgârı, gidişleri sırtlamış geliyor

Belki maviyi kaçırmak için sarıdan yeşilsiz koyacak
O zaman da denizler sarısız ve yeşilsiz nasıl yapacak
Eh tabi dolacak gözleri, sözlerine prangalar vurulacak
Elbette ki duracak bu tren gidişler son bulacak

14 Kasım 2012
Çarşamba
Mehmet Yunus Aytek

484-Gidişin

Bir hüzzam bin hasret bir aksi seda
Yürekte sönmez bir kordu gidişin
Bir eyvah bin hüsran bir sessiz veda
Son nefes anıydı zordu gidişin

Bir abdal kıssası bir gönül demi
Umarsız hasretle yüklü bir gemi
Sırtıma yükleyip bin bir elemi
Olmamış gönlümü yordu gidişin

Bir dargın bir kırgın bir yurdu talan
Bir yorgun bir vurgun bir bahtı yalan
Bir sürgün bir üzgün bin hüzün dolan
Sevdalı bir ömrü vurdu gidişin

Bir bahar yeliyle göçerken sesin
Hazana yoldaşken şimdi nefesin
Ve artık özlem iken en son adresin
Saati yokluğa kurdu gidişin

11 Nisan 2013
Perşembe
Mehmet Yunus Aytek

483-Gidişim

Boşuna değil bu şehri
Habersizce terk edişim
Ayrılık denen zehri
Yüreğime zerk edişim

Yanarken aşkın nârına
Umut kalmazken yarına
Kırık kalpler diyarına
Boşa değil bu gidişim

11 Nisan 2013
Perşembe
Mehmet Yunus Aytek

482-Gidilecek En Son Yer

Çaresiz, edilgen bir boşlukta kalan
Soğuk rüzgârın hüzün dolu nefesini alıp ta
Yüreğe korkunun düştüğü tan vakti
Zamansız bir geleceğin özlemini yaşayanlar arasında

Sivrilip yükselmeden alçalan hayatların
Kırık noktalarında ve ıslak zeminlerinde
Ne olup olabileceğimi düşünerek
Kaygan yüzeylerin üstünde yaşıyoruz

Kalabalıkta soluklanarak kesik, kesik
Dumandan yorulan akşamların bitmeyen saatlerinde
Bir çizgi daha çiziliyor buruşuk alnımıza
Şafak belli belirsiz oysaki

Ve gelecek bilirsizce gizleniyor zaman boşluğuna
Sahiplenip seven gözlerin ışığını arıyoruz çoğu zaman
Ve akşamın dingin soluğunu kesen geceleri
Omuzda kalan güven duygusu bir dost elinin

Merhametin gözlere vurduğu bağışlanma zamanları
Yitip giden birçok an'ın yasını tutuyoruz
Peki böyle bir zaman var mı? Olmalı elbette
Ölülerin son'dan önce nefes aldığı

Hak bilir ruhlarla donatılan bir ülke
Bir ada, kasaba, ya da sadece bir oda
Olmadı çatısız dört duvar arasında
Çıkarsız yaklaşımların geleceğe aktığı bir yer

14 Nisan 2015
Salı
Mehmet Yunus Aytek

481-Giderim

Ben bu aşkı
Bu gece yakar giderim
Gözlerine son bir kez
Bakar giderim

Ellerimde kalmasın
Ellerinin sıcaklığı
Canımdır demem
Buz ile yıkar giderim

Kulağımda kalmasın sesinin tonu
Razıyım Allah’ım dilsiz bırak onu
Sesini son bir kez
Duyup ta giderim

13 Nisan 2013
Cumartesi
Mehmet Yunus Aytek

480-Giden ve Kalan

Yanardağ gibidir yüreğim
Volkanlar gibi patlamakta
Bilinmez saatlerde
Bilinmeyen yerlerde

Sana koştum kilometreler boyu
Söner mi yüreğimdeki ateş
Ya sen unutulmaya mahkûm yüzleri
Ne kadar saklayabilirsin içinde

Gidenler ve kalanlar
Sadece kalana zor değil ayrılık
Giden de kahrolur bu yollarda
Ve her biri içten içe ağlar uzaklarda

30 Ocak 2016
Cumartesi
Mehmet Yunus Aytek

479-Giden Geri Gelmiyor

Gidenler geri gelmiyor
Seven kalbim ağlıyor
Neden hep böyle oluyor
Gelen niye gidiyor

Yokmu bu yüreğin gerçek sahibi
Gelen niye gidiyor
Seviyor madem neden ayrılıyor
İnanmıyorum yalancı bahara

Aşk acısını yaşıyorum
Geldiği gibi gidiyor
Seven kalbim yoruluyor
Giden geri gelmiyor

08 Şubat 2016
Pazartesi
Mehmet Yunus Aytek

478-Gidecekmisin

Ayrı yönde akan ırmaklar gibi
Dalından uçuşan yapraklar gibi
Ümitsiz, çaresiz âşıklar gibi
Kalbinden aşkımı silecek misin?

Kendini boş yere teselli edip
Sevdadır nasılsa geçici deyip
Yaşlı gözlerini gizlice silip
Bakıp da yüzüme gülecek misin?

Ayrılık çanları çalsa ansızın
Elveda sevgilim diyecek misin
Önünde diz çöküp gitme kal desem
Bakmadan ardına gidecek misin?

07 Mayıs 2013
Salı
Mehmet Yunus Aytek

477-Gideceğimiz Son Durak

Bizi bizden alan şaraba gönül verdik
Coşup taştık yerden kopup göklere erdik
Senden benden soyumuzu verdik sonunda
Topraktan geldik yine toprağa girdik

Tepemizde dönüp duran gökler
Büyücünün fanusu gibidirler
Gün bu fanus içinde bir lamba
Bizde gelip geçen görüntüler

03 Aralık 2013
Salı
Mehmet Yunus Aytek

476-Gideceğim

Akşam erken çöker yalnızlığıma
Sokak sokak gezer ararım seni
Hasretin gönlümün yangınlarında
Alev alev yanar ararım seni

Her seven sonunda düşüyor derde
Bu aşk kitabının yazanı nerede
Bir âşık inandı, çok sevdi diye
Terk etmek kanun mu aşk kitabında

Nereden bilecektin seni sevdiğimi
Fısıldamadım kulağına aşkımı
Senin için gün ve gecelerce ağladım
Hiç silmedim ki yanında gözyaşlarımı

Kalbimde arama eski yerini
Sen gözümden akan sele kapıldın
İstesem de artık sevemem seni
Hasret rüzgârının dumanına karıştın

Kırılan kalbim var, dinmez hiç kini
Ömrümce sürecek aşka yemini
Kavuşmak imkânsız artık sevgilim
Dönüşü olmayan yola karıştım

06 Mayıs 2013
Pazartesi
Mehmet Yunus Aytek

475-Gibisin

Sensiz geceyi izliyorum
Ay düşüyor gözlerime
Uzaklaştıramıyorum seni kendimden
Öylesine ki can gibisin

Öylesine bendesin ki
Çıkarsam içimden seni
Bütün kanım da seninle birlikte akıp gidecek
Öylesine kan gibisin

Varlığını düşünmek beni yaşatıyor
Sen yaşamasan bu kentin bir evinde
Hiçbir ışık yanmayacak sanki
Öyle ki gün gibisin

Adını anıyorum serin sonbahar gecelerinde
Hasret sinen kokun doluyor genzime
İçime çekiyorum
Öylesine nefes gibisin

Gece öylesine çağırıyor ki beni
Gecem seninle başlasın diye
Kapıyorum gözlerimi sadece sana açabilmek için
Öylecesine rüyamda gibisin

24 Ocak 2013
Perşembe
Mehmet Yunus Aytek

474-Gibi

Sevgiye ve aşka susadım
Yağmura hasret çöller gibi
Samimiyeti, sadakati özledim
Suya hasret güller gibi

Her aşkta cayır cayır yandım
Leyla'nın Mecnun'u gibi
Maalesef hep aldandım kandım
Çölde serap görür gibi

Hep ismini sayıkladım
Dilimde bir dua gibi
Hayaliyle yaşıyordum
Uyanıkken uyur gibi

Bir gün bir uyandım ki
Sanki şamar yemiş gibi
Arkasından bakakaldım
Uçup giden bir kuş gibi

16 Şubat 2013
Cumartesi
Mehmet Yunus Aytek

473-Geride Kalan

Bana kendini anlatma
Giderken
Acında sevincin kadar büyükse
Büyüksündür

Geride bıraktığındır mirasın
Seni sen değil arkanda bıraktığın ben anlatırım
Küsüp barıştığın, didiştiğin
Aynı havayı paylaştığın ben anlatırım

Giderken sadece kalbimde bıraktığın izdir
Senden bana kalan
Arkandan akıttığım bir damla yaştır
İşte odur geride kalan hatıran

Sen giderken
Boğazım düğümlendi
Kuşların ise ağzını bıçak açmıyor
Sen giderken

Deniz bile sana küsmüş
Bak çarşaf bile kımıldamıyor
Sen giderken
Bulutlar da acılarını içine atmış ağlayamıyor

Kimse beni gömemez diye mi?
Yelken açtın uzaklara
Merak etme sen gittikten sonra
Koca hatıranı gömecek kadar yüreğim var

03 Aralık 2013
Salı
Mehmet Yunus Aytek

472-Geri Dön Meleğim

Ne gelenim var ne gidenim
Ne soranım ne de arayanım
Böyle yaşamı neyleyim
Geri dön ne olur meleğim

Sensiz günler geçmiyor
Saatler ay gibi uzuyor
Yalnızlık boynumu büküyor
Geri dön ne olur meleğim

Seni ilk günkü gibi seveceğim
Sensiz geçen günleri
Yaşamadım diyeceğim
Geri dön ne olur meleğim

12 Nisan 2015
Pazar
Mehmet Yunus Aytek

471-Gerçek Tutku

Kocaman uçsuz bucaksız bir çölü düşün
Başı nerede sonu nerede bilemezsin
Alabildiğine gidersin
Öyle bir serap görürsün ki

Bir hayal âlemine sürükler seni
Bir an mutlu eder
Sonra şaşırtır o yeşil vaha kaybolduğunda
Altın sarısı kumların ışıltısıyla

Gördüğün gerçek mi hayal miydi bilemezsin
Oysaki bir damla sudur istediğin
Güneşin sıcaklığı kavururken dudaklarını
İşte sen sıcacık bir çöl gibisin, sevgisini hissettiğim

25 Ağustos 2013
Pazar
Mehmet Yunus Aytek

470-Gerçek Bir İtiraf

Bulamadım dermanı derdime
Her zerreme hâkimiyet
Doymayan bu nefsime
Zevk, sefadan mahrumiyet

Bir savaş meydanı beynim
Her dem fikir düellosu
Süvarinin biri benim
Diğeri ölüm korkusu

Hayatı zahirde süren
Aynalar değil, benmişim
Yalnız ölüme götüren
Hayal gemiye binmişim

15 Nisan 2013
Pazartesi
Mehmet Yunus Aytek

469-Gerçek Aşk

Bendeki geçici bir heves değil
Sonsuz bir sevgi benimki
O sevgiyle nefes alıyorum
Yok yere sevmem kimseyi

Benim sevgim gerçek sevgi
Üzmem hiç kimseyi
Aşk için yaşıyor bedenim
Sevgiyle çarpıyor kalbim

İyi kötü yaşıyorum
Sevgiyle kalkıp, aşkla yatıyorum
Her ne kadar acı çektirse de
Sevgimle, aşkımla nefes alıyorum

04 Mart 2013
Pazartesi
Mehmet Yunus Aytek

468-Gençlik Elden Giderken

Gençlik bir kitaptı okuduk bitti
Canım bahar çoktan geçti kış şimdi
Hani sevincin o cıvıl cıvıl kuş gibiydi
Ne zaman geldi, nasıl çekip gitti

Her gün biri çıkar ben ben demeye
Mal-mülkü ve şöhretiyle övünmeye
Tam işler dilediğimiz düzene girerken
Ecel çıkıverir pusudan benim ben diye

02 Aralık 2013
Pazartesi
Mehmet Yunus Aytek