Mehmet Şah Erincik Antoloji.com

çavdar tarlasında çocuklar değildi okuduğum kitabı. diğeriydi. şu aileyi anlattığı. uzakdoğu mistizmine yeniden bakan bir amerikalı olarak hayli iyiydi denilebilir. mistik. tasavvufi...

çoğunca bu sözcük karşılıyor hiddetimizin sebebini. nedendir bilinmez bir ihtirasla sarılmışız bencilliğimize. özümüzü yalpalayacak bir gün...

çelimsiz çağın tek yankısı...

'büyük yangının ortasında pi sayısının sonsuzluğuna tutunmak ister gibi'
yaşlı adamın ayağını burkan bu hayat. bu cümleyi kurar kurmaz aklıma 'çelimsiz' kavramı geliyor. yüzümüzdeki çelikten duyguyu yok edebilecek kadar katı 'çelimsiz' kavramı. Herkesin ve herşeyin bir birine benzediği ve sonsuz haki yeşille sarmalandığı bir zamana en çok o kavram yakışıyor işte.

'valsedip cehennemle beyaz bir isa gibi'

soğuk ve karanlık şehir sokaklarını unutmuş yaşlı adamın şarkısız kaldığı bu hayat. hayır yazma yetimi yitirmedim desem yalan. sözcükler kaçıp duruyor, ve ben sığınmasız kalmış bir çocuğun ürkekliğiyle bakıyorum ekrana. her an yazabilirim umuduyla çöküyorum tuşlara ama nafile, hava ayaz, güneş bizden birilerini değil de başkalarını ısıtıyormuş gibi yabancı. Tıpkı izlediğim bir uruguay filminde yahudi adam bir türlü gülmediği için fotoğraf çekerken adama 'wiski' dedirtiyorlardı. O an flaş patlıyor ve adam gülümser tonda bir yüzle fotoğraf karesine yerleşiyordu. Böyle birşey valsetmesi beyaz isanın siyah cehennemle...

'buyurun buradan yakın burası cehennem'

bryan adams 'ben senin için yaparım' diyor üzgün bir tonda. kaç saat oldu bilmiyorum böyle hüzünlü bir şarkı dinlemedim. bir filmin hazin sonuna yakışabilecek üzgünlükte bu şarkı beni dinlendiriyor.

hayata gelince.
hayat ilerliyor işte.
kendince.
veya canı cehennneme

görüşürüz öpüyorum seni
kocaman