İdeal yarınlar, mutlu gelecek, huzurlu yaşam… Birbirine sıkıca kenetlenmiş ifadeler. Bu manidar terimler, eşsiz bir intizam içinde, duyusal açıdan şarkı notalarını çağrıştırıyor bana…
Sosyolojik perspektiflerle ideal gelecek denince, mazmunlaşmış hayaller kuruluyor. Düşünce aleminde ütopik ülkeler, sıra sıra diziliyor. 'Don Kişot' misali pembe maceralar almış başını gidiyor. Çoğu insan olgunlaşma döneminde 'gelecek kaygısı sendromu' geçiriyor. Sıra hayal kurmaya gelince insanlarımız Murat Kekili'nin 'Beni Kimse Tutamaz' adlı nostaljik şarkısıyla özdeşleşiyor.
Elbette ki hayatımız realizm çerçevesinde sınırlı kalmamalı, hayatımıza romantik bir boyut kazandırmayı da ihmal etmemeliyiz. Ancak düşünce ve hayallerimizde tutarlı davranmalıyız. Gerçekleşmesi mucize bile olmayan hayaller kurmamız abes olur.
Şimdi idealimdeki yarınlara – daha doğrusu hayallerime- başlayalım. Hayal kurarken özelden genele doğru; kişisel, toplumsal, yerel ve evrensel bir yol izlemenizi tavsiye ederim.
..
