Medine Akçay Antoloji.com

GÖMÜLMÜŞ HAYAT TADINDA YAŞAMAK ÖĞRETİLDİ. NE GÜLMELERİN NABZI ARTTI NEDE AĞLAMANIN TANSİYONU DÜŞTÜ. UMURSAMADIKLARIM BİRER BİRER GİRDİLER HAYATIMA DEĞER VERDİKLERİMDE ÇOKTAN GİTMİŞ BULUNMAKTAYDILAR. UZANAN ELLERİMDE YANGIN İZLERİ VE BOYNUNU BÜKMÜŞ BAKIŞLARIM OLDU. KURAKLIKTA TA YEŞERİLİRMİŞ VE YANGINDADA SUSUZLUĞUNU GİDERİRMİŞ İNSAN ÖĞRENDİM. BÜYÜK YÜKLERİN ASLINDA BEDEN GÜCÜ İLE DEĞİLDE BEYİN GÜCÜ İLE KALDIRILABİLECEĞİNİDE ÖĞRENDİM. YOKSA HANGİ DAĞ BİR ÖLÜMDEN AĞIR OLABİLİR Kİ.

Ulaşılmazın verdiği tadın çok sevdiğim vişne de bile olmadığını keşfettim. Elde ettiklerim kusuşlarımda hayatlarına devam ettiler. Gelenler çöplükte gelmeyenler hayallerimde kaldı. Elimde de sadece ve sadece koca bir hiç kaldı. Hayata dair birikintim olmadı. Yastık altı yaptığım insanlar uykularımı dağıtmaya kafiydi. Onları da kelepir fiyatına çıkardım elimden.
Meğer çeyrek uykular onlarla vücut bulmuşlar. onlar gidince uykularımda gitti
..